اگرچه بخش اعظم اقیانوس هنوز ناشناخته است، کوپر معتقد است که دلایل زیادی برای منقرض شدن مگالودون وجود دارد. اول اینکه شبکه غذایی نسبت به دوران سلطنت این جانور تغییر کرده است. مگالودون شبیه کوسه های بزرگ ساحلی امروزی نبود. بلکه به عنوان برترین شکارچی در زنجیره غذایی در نظر گرفته می شد و در نتیجه تأثیر زیادی بر اکوسیستم اقیانوس داشت.

انقراض مگالودون اثرات آبشاری داشت. به عنوان مثال، نهنگ ها یکی از قربانیان اصلی مگالودون بودند. اما پس از انقراض این حیوان، شکارچی دیگری برای خوردن آنها وجود نداشت و در نتیجه آنها بسیار بزرگتر شدند. برخی از پستانداران بزرگ دریایی امروزی مانند نهنگ آبی نیز پس از انقراض مگالودون تکامل یافتند. بنابراین، به طور خلاصه، شبکه غذایی فعلی تا حدودی تحت تأثیر عدم وجود مگالودون است.

دانشمندان هنوز در مورد برخی از مناطق اسرارآمیز اقیانوس، به ویژه مناطق عمیق مانند خندق ماریانا، یاد می گیرند. عمق این گودال به 10935 متر می رسد. در حالی که تصور زندگی مخفی کوسه های عظیم الجثه در چنین عمقی هیجان انگیز است، کوپر معتقد است که این گونه ها نمی توانند در چنین محیطی زندگی کنند.

کوپر می گوید: