وقتی فردی در نزدیکی شما سر خود را به سمت چیزی در محیط می چرخاند، احتمالاً ناخودآگاه جهت نگاه او را دنبال می کنید. این واکنش در پستانداران، پرندگان و حتی خزندگان به طور یکسان دیده می شود و روشی موثر برای جمع آوری اطلاعات در مورد آنچه که توجه همراه یا همراهان شما را به خود جلب کرده است. اما شما آن را نادیده گرفته اید.
با این حال، یک رفتار بسیار پیشرفته‌تر این است که نگاه کسی را به جایی دنبال کنید که در ابتدا دور از دید شماست. با تغییر موقعیت خود برای دیدن آنچه طرف مقابل به آن نگاه می کند، درک می کنید که طرف مقابل دیدگاه متفاوتی دارد. این توانایی که به عنوان دیدگاه‌گیری شناخته می‌شود، در کودکان بین یک و نیم تا دو سالگی رشد می‌کند و به عنوان مبنایی برای درک ارتباط ارجاعی و اینکه دیگران دیدگاههای متفاوتی نسبت به ما دارند، عمل می‌کند.
به گزارش ScienceAlert، مطالعه جدیدی که توسط جانورشناسان شناختی در دانشگاه لوند در سوئد انجام شد، این ایده را به چالش می‌کشد که پستانداران اولین گروهی بودند که چنین توانایی‌های شناختی پیشرفته‌ای داشتند. مشاهدات محققان از تمساح ها و پرندگان نشان می دهد که توانایی شکل گیری ممکن است از دایناسورها در اوایل 60 میلیون سال پیش نشات گرفته باشد.
فقط تعداد کمی از گونه های دیگر، به طور عمده لپیدوپتران، برخی پستانداران، گرگ ها، سگ ها و برخی از گونه های پرندگان، توانایی تغییر را دارند و در مورد چگونگی تکامل این توانایی در گونه های دیگر اطلاعات زیادی در دست نیست.
اگرچه پستانداران و پرندگان با 325 میلیون سال تکامل از یکدیگر جدا شده اند، اما آنها به طور مستقل توانایی های شناختی مشابهی را تکامل داده اند. این انحراف در گونه های کمی مشاهده شده است و محققان پیش بینی می کنند که ممکن است چندین بار در تاریخ تکامل یافته باشد.
در آنچه آنها می گویند اولین مطالعه در نوع خود است، محققان پالئوگنات (نوعی شترمرغ با مغزی شبیه به اجداد دایناسورش) و کروکودیل ها (نزدیک ترین خویشاوندان زنده پرندگان) را مقایسه کردند. پرندگان و کروکودیل ها تنها نمایندگان زنده آرکوسورها یا خزندگان هستند، گروهی که شامل خزندگان بالدار و دایناسورهای غیر پرنده می شود.
استفان ربر یک دانشمند شناختی از دانشگاه لوند معتقد است که کروکودیل ها مدلی ایده آل برای مطالعه منشاء تکاملی توانایی های شناختی در پرندگان هستند. هر چه تمساح ها کمک کردند به احتمال زیاد در جد مشترک دایناسورها و کروکودیل ها وجود داشته است. محققان نوشتند: “اگر تمساح ها فاقد توانایی پرندگان هستند، این توانایی احتمالاً پس از تقسیم گونه ها در دودمان دایناسورها تکامل یافته است.” “این رویکرد به ما امکان می دهد تا توانایی های شناختی گونه های منقرض شده را مطالعه کنیم.”
30 شرکت‌کننده در مطالعه شامل دو گونه پرنده بزرگ (شترمرغ استرالیایی یا امو و شترمرغ بزرگ آمریکایی) و دو گونه پرنده کوچک (باقرقره کاکل‌دار برازنده و باقرقره قرمز) بودند که بعداً بستگان تمساح آنها (تمساح آمریکایی) به آنها پیوستند.
