کاغذ یکی از وسایلی است که ما هر روز در محل کار و منزل از آن استفاده می کنیم. در آینده، ممکن است با پوشاندن آن با تکنولوژی فلز مایع جدید و تبدیل آن به یک ابزار هوشمند که برخی از وظایف خاص را به تنهایی انجام می دهد، عملکردهای جدیدی به کاغذ اضافه کرد.

به گفته Ars Technica، فلز مایع در حال حاضر در اشیاء هوشمند مانند مدارهای الکتریکی و حسگرهای پوشیدنی استفاده می شود. اما در آینده می توان از این فناوری به عنوان پوششی بر روی اجسام معمولی استفاده کرد تا قابلیت های فوق العاده ای به آنها بدهد. تیمی از دانشمندان به رهبری بو یوان از دانشگاه Tsinghua در چین راهی برای فرمول‌بندی رفتار فلز مایع پیدا کرده‌اند.

این دانشمندان توانستند فلز مایع را بدون چسب یا واسطه های دیگر به کاغذ بچسبانند، چیزی که قبلا امکان پذیر نبود. در مقاله‌ای که اخیراً در مجله Cell منتشر شده است، دانشمندان کاغذی را که با لایه‌ای از این فلز مایع پوشانده شده بود، به شکل اوریگامی تا کردند. روکش فلزی یک اثر حافظه در این ورق کاغذ ایجاد می کند، بنابراین پس از باز کردن چین های اوریگامی، این کاغذ می تواند به طور خودکار به شکل اصلی اوریگامی تا شود. این پوشش فلزی همچنین توانایی کاغذ را برای انتقال گرما و الکتریسیته بهبود می بخشد.

جاذبه بین ذرات فلز مایع باعث می شود این ذرات به هم بچسبند، این خاصیت چسبیدن فلز مایع به سطوح دیگر را بدون استفاده از موادی که مانند چسب عمل می کنند دشوار می کند. اما این چسب ها عمدتاً روی خواص فلز مانند رسانایی آن تأثیر منفی می گذارند. بو یوان و تیمش سعی کردند فلز مایعی بسازند که بتواند بدون استفاده از مواد چسبنده به کاغذ بچسبد. برای این منظور، آنها آلیاژی از عناصری مانند بیسموت، ایندیم و اکسید قلع (BiInSn) در آزمایشگاه ساختند و خواص چسبندگی آن را با آلیاژ ایندیم/گالیوم (eGaIn) مقایسه کردند.

آلیاژ BiInSn بهتر از آلیاژ eGaIn عمل کرد، BiInSn در هنگام قرار گرفتن در معرض هوای محیط اکسید نمی شود. بنابراین در این آلیاژ میزان چسبندگی به سطوح دیگر به لایه اکسیدی تشکیل شده روی فلز بستگی ندارد.

آلیاژ BiInSn در دمای اتاق جامد است و از آنجایی که نقطه ذوب آن 62 درجه سانتیگراد است، خطر ذوب شدن و تغییر حالت آن به مایع در دمای اتاق وجود ندارد. علاوه بر این، این آلیاژ چسبندگی قوی تری نسبت به آلیاژ eGaIn دارد. البته تعیین میزان دقیق عناصر به کار رفته در این آلیاژ برای رسیدن به چسبندگی بهینه نیاز به آزمون و خطای زیادی دارد.