من هستم زندان فدرال به مدت 17 سال در آن زمان، من تماشا کردم که تلفن‌های تاشو تبدیل به آیفون شدند، ماشین‌های برقی در همه جا حاضر شدند و هوش مصنوعی شروع به تسخیر جهان کرد – البته نه به همان شکل نابود کننده من آن را پیش بینی کردم (هنوز). با این حال، من خودم تا حد زیادی در استفاده از این فناوری شکست خورده ام. من فقط می توانستم در مورد آن در مجلات و روزنامه ها بخوانم و شاهد پیشرفت قرن بیست و یکم با استفاده از روش های قرن هفدهم بودم. من از لحاظ فیزیکی یک دستگاه هوشمند در دست نداشتم تا اینکه سال گذشته اداره زندان های فدرال ایالات متحده شروع به فروش تبلت کرد.
این چندان تعجب آور نیست. اداره زندان ها در برابر تغییر مقاوم و نسبت به انتقاد حساس است. در سال 2008، سرانجام مانیتورهای قدیمی را در زندان‌های با ظرفیت فوق‌العاده با تلویزیون‌های جدید جایگزین کرد، اما مقامات آنها را به حالت تصویر سیاه و سفید محدود کردند تا بتوانند به مردم بگویند که رنگ‌های لوکس را به زندانیان نداده‌اند. ترکیب حساسیت بیش از حد BOP به درک عمومی و فشار کنگره برای نگه داشتن زندانیان در محیطی بدون حاشیه، سال ها، اگر نگوییم دهه ها، زندانیان را پشت سر بقیه جامعه گذاشته است.
دلایل بسیار دیگری وجود دارد که چرا فناوری در اینجا کار سختی را پشت سر می گذارد. زندان‌های فدرال مجرمان جنسی، هکرهای کلاه سیاه و دیگرانی را که دسترسی آنها به اینترنت و مردم باید به شدت تحت نظارت و کنترل باشد، نگهداری می‌کنند. متأسفانه، به جای پرداخت هزینه برای سیستم‌های فناوری که دسترسی حیاتی، هرچند محدود به زندانیان را ارائه می‌دهند، استراتژی پیش‌فرض BOP معمولاً پرهیز کامل برای همه است.
زندانیان فدرال، برخلاف زندانیان ایالتی، می توانند در هر نقطه ای از ایالات متحده زندانی شوند. من در حال حاضر در فلوریدا هستم، به معنای واقعی کلمه در دورترین فاصله ممکن از خانواده ام در شمال غربی اقیانوس آرام قرار دارم، در حالی که هنوز در ایالات متحده مستقر هستم. حفظ ارتباط با دوستان و خانواده دشوار است. BOP تبلت های ذکر شده را برای کمک به زندانیان در نزدیکی عزیزان خود معرفی کرد. اما در حالی که پیام‌های ویدیویی در سطوح امنیتی پایین‌تر در حال گسترش است، زندانیان در زندان من هنوز هیچ یک از این ویژگی‌ها را ندیده‌اند – و زمانی که دسترسی پیدا کنیم، فقط می‌توانیم پیام‌های ضبط شده را ارسال و دریافت کنیم. سیستم‌های چت ویدیویی در زمان واقعی در برخی از زندان‌های ایالتی استفاده می‌شود.
قطع رابطه با عزیزان و دنیای بیرون از این طریق سخت است. اما قطع ارتباط زندانیان با فناوری برای آنها و جامعه بیشتر از آنچه تصور می کنید مضر است. اگر فردا آزاد می‌شدم و فقط دو سال خدمت می‌کردم، هنوز وارد دنیایی می‌شدم که حاوی بسیاری از فناوری‌های جدید و ناشناخته، مانند هوش مصنوعی مولد است. و من دو سال است که خدمت نکرده ام. من 17 سال خدمت کرده‌ام و قرار نیست 11 سال دیگر بیرون بیایم. بدون دسترسی به فناوری و آموزش کافی، وقتی ترک می‌کنم وارد جامعه‌ای خواهم شد که به‌طور غیرقابل تشخیصی با جامعه‌ای که ترک کردم متفاوت است. بیش از 20 سال زندان هیچ کمکی برای آماده کردن من برای تغییرات لرزه ای که رخ داده است، ندارد. و این باید تغییر کند.
برای عملکرد در دنیایی مملو از اخبار جعلی، تبلیغات سیاسی، و احساسات پنهان شده به عنوان واقعیت، باید بتوانید تحقیق کنید و تبلیغات تبلیغاتی را به چالش بکشید. این گزینه در اینجا به راحتی در دسترس نیست. در بیشتر موارد، تمام اطلاعات ما از اخبار پخش می شود. قرار گرفتن در معرض منابع خبری مغرضانه بدون توانایی بررسی واقعیت، دستور العملی برای فاجعه است. اگرچه ما به مجلات و روزنامه ها دسترسی داریم، اما آنها هزینه دارند، بنابراین بیشتر زندانیان صرفاً تماشای تلویزیون کابلی را انتخاب می کنند. هر گروهی از مردم که سال‌ها بدون هیچ اطلاعات دیگری در معرض یک منبع خبری قرار می‌گیرند، در معرض خطر افراط‌گرایی قرار دارند.
علاوه بر این، دسترسی محدود به فناوری مانع از آن می شود که افراد زندانی هنگام ورود مجدد به جامعه، خود را برای موفقیت آماده کنند. آموزش موثرترین وسیله برای کاهش تکرار جرم است. صرفاً تکمیل یک GED به طور چشمگیری شانس زندانی را برای بازگشت به زندان کاهش می دهد. اگر آنها یک مدرک چهار ساله را به پایان برسانند، شانس بازگشت آنها به زیر 8 درصد می رسد. در صورتی که مدرک دانشگاهی بگیرند، شانس عملاً صفر است. با این حال، آموزش عالی به طور فزاینده ای غیرقابل استفاده می شود. اکثر مدارسی که آموزش از راه دور ارائه می دهند به فرمت های آنلاین منتقل شده اند که عموماً برای زندانیان در دسترس نیست.
BOP در نحوه اداره زندان های خود اختیار تقریباً نامحدودی دارد. تصمیمات اتخاذ شده توسط دفتر عموماً در دادگاه قابل بررسی نیستند. اقدامات خاصی وجود دارد که BOP می‌تواند برای آماده‌سازی بهتر زندانیان برای آزادی انجام دهد – ارائه پورتال‌های امن برای کلاس‌های آنلاین، پیاده‌سازی سیستم‌های Wi-Fi ایمن و بازدید ویدیویی در زمان واقعی، و ارائه دسترسی کنترل‌شده به اینترنت برای دومی. شش ماه پس از محکومیت – اینها به طور چشمگیری شانس زندانیان را برای ادغام مجدد در جامعه افزایش می دهد.
من تحصیل کرده ام که به من مزیتی در یافتن شغل می دهد. من ممکن است در زندان بزرگ شده باشم، اما یک شبکه حمایتی قوی دارم – همه اینجا چنین شبکه ای ندارند. اگر می‌خواهیم مردم شانس عادلانه‌ای برای خروج و ماندن در آنجا داشته باشند، دادن دسترسی مسئولانه به فناوری به آنها – ما – ضروری است.
نظر سیمی مقالاتی را توسط مشارکت کنندگان خارجی منتشر می کند که طیف وسیعی از دیدگاه ها را ارائه می دهد. بررسی های بیشتر را بخوانید اینجا. ارسال نظر به ideas@wired.com.
