کشف اخیر تعدادی فسیل دایناسور از منطقه پاتاگونیا در جنوب شیلی و آرژانتین، درک محققان را از چگونگی تسخیر دایناسورهای منقار اردکی از زمان کرتاسه تغییر داده است. دایناسورهای نوک اردک یا هادروسورها در پایان دوره کرتاسه که سومین دوره از دوران مزوزوئیک است، در حدود 66 میلیون سال پیش در اکثر قاره های زمین زندگی می کردند.

به گزارش وب سایت ScienceNews، محققان در یک مطالعه جدید دریافته اند که یک نسل ظاهرا قدیمی تر از هادروسارها حدود 72 میلیون سال پیش، میلیون ها سال قبل از ورود سایر هادروسارها به آمریکای جنوبی، در قسمت جنوبی این قاره گسترده بود. جاناتان آلارکون مونوز دیرینه شناس از دانشگاه شیلی در سانتیاگو گفت: این مطالعه فصل دیگری در پراکندگی این دایناسورها است، چیزی که ما درباره آن نمی دانستیم.

حدود یک دهه پیش، مارسلو لپه دیرینه شناس انستیتوی قطب جنوب شیلی در پونتا آرناس در حال جستجوی فسیل های گیاهی در دره ریودلاس چیناس در منطقه ماگالانز شیلی بود که استخوان های فسیل شده را دید. زمانی که این فسیل ها مشاهده می شوند الکساندر وارگاسبا جذب دیرینه شناسان از دانشگاه شیلی، محققان فسیل های یافت شده را برای مطالعه بیشتر حذف کردند.

آلارکون مونوز، بارگاس، لپه ها و همکاران دیگر دریافتند که این استخوان ها متعلق به گونه جدیدی از دایناسور اردک است. غول های گیاهخوار با پوزه های پهن و غاز مانند. بقایای یافت شده شامل قطعات بسیاری از اعضای بدن مانند لگن، اندام ها، دنده ها، مهره ها و جمجمه است.

محققان نامی برای موجود کشف شده می گذارند نانو گونکوکن آنها در زبان مردم محلی Onnikank (بخشی از پاتاگونیای جنوبی)، جایی که استخوان‌ها در آن یافت شد، “gun” به معنای “مشابه” و “koken” به معنای “اردک وحشی یا قو” است.