مهمتر از همه، آخرین تحقیق یک چارچوب ریاضی جدید را برای تعیین کمیت شباهت‌های سیارات در یک منظومه از نظر هر ویژگی قابل مشاهده، مانند جرم یا اندازه، معرفی می‌کند. یک عدد محدوده کلی مقادیر این ویژگی ها را در بین سیارات نشان می دهد و عدد دیگر نشان می دهد که چقدر این مقادیر از یک سیاره به سیاره دیگر متفاوت است. این چارچوب می‌تواند به کشف الگوهایی کمک کند که قوانین گسترده‌ای را که بر تولد و رشد منظومه‌های سیاره‌ای حاکم است و جایی که این قوانین نقض می‌شوند را آشکار می‌سازد.

برای مثال، مقایسه پیش‌بینی‌های مدل محققان با مشاهدات نشان می‌دهد که سیارات مشابه در منظومه‌های مشابه از دیسک‌های پیش سیاره‌ای ساکن و کم‌جرم ناشی می‌شوند، و دیسک‌های پرجرم‌تر به راحتی سیارات بزرگ‌تری را تشکیل می‌دهند (مانند مشتری ما) که قادر به فعل و انفعالات پر هرج و مرج هستند. سه ساختار دیگر را تشکیل می دهند. تلسکوپ فضایی قدرتمند جیمز وب و سایر ابزارها به زودی قادر به آزمایش برخی از این ایده ها خواهند بود.

دانیل فابریسییک اخترفیزیکدان در دانشگاه شیکاگو که در آخرین تحقیقات شرکت نداشته است، می گوید که چنین مشاهداتی در آینده این نوع مطالعه را به ویژه ارزشمند می کند. او می‌گوید: «این تحقیق در مورد ساخت مجموعه‌ای از مفاهیم است که انتظار داریم در آینده بتوانیم نتایج جالبی از آنها بگیریم. زیرا انجام پیش‌بینی‌ها و آزمایش آنها بعداً از نظر علمی قوی‌تر از زمانی است که ما ابتدا چیزهای شگفت‌انگیز را مشاهده می‌کنیم و سپس یک روکش تئوریک روی آنها می‌زنیم.»