فرضیه دیگری که در سال 2021 منتشر شد، بیان می کند که طول و شدت زمستان های نیمکره جنوبی ممکن است زمان پایان عصر یخبندان را تعیین کند. این فرضیه به وضوح با نظریه میلانکوویچ که می گوید تابستان های نیمکره شمالی باعث تغییرات آب و هوایی می شود، در تضاد است.

زمستان های طولانی در نیمکره جنوبی الگوی باد را در نزدیکی مناطق استوایی تغییر می دهد و می تواند باعث طوفان های مکرر در منطقه ای از اقیانوس آرام شود که به عنوان “استخر گرم گرمسیری” شناخته می شود (منطقه ای از اقیانوس که مقادیر زیادی گرما را ذخیره و آزاد می کند). بادهای متغیر می تواند در این منطقه طوفان ایجاد کند. طوفان ها بخار آب زیادی را به هوا پرتاب می کنند و بخار آب می تواند به عنوان یک گاز گلخانه ای عمل کند.

ایده دیگر این است که آب شور اقیانوس هند به اقیانوس اطلس ریخته شد و به پایان آخرین عصر یخبندان کمک کرد. کاهش سطح دریا باعث اختلال در جریان عبوری از اقیانوس آرام به اقیانوس هند شده و در نتیجه آب اقیانوس هند بسیار شور شده است. به طور معمول، جریان آب های استوایی بسیار شور اقیانوس هند را رقیق می کند.

تغییر در الگوی باد و جریان در اقیانوس هند می تواند باعث شود اقیانوس هند مقادیر زیادی آب شور را به اقیانوس اطلس بریزد و دما و جریانات را در هر دو نیمکره شمالی و جنوبی تغییر دهد.

برای تأیید اینکه آیا هر کدام از این فرضیه ها می توانند دلیل پایان آخرین عصر یخبندان را توضیح دهند، به شواهد بیشتری نیاز است، اما دانشمندان به تحقیق ادامه می دهند.