بسیاری از مکانیسم‌های بازخورد و محرک در تثبیت و تنظیم دمای میانگین کلی زمین مؤثر هستند. در ساده ترین تصویر، تابش خورشیدی را دریافت می کنیم. بخشی از این تشعشعات در برخورد با جو فوقانی زمین منعکس می شود. در حالی که بقیه پایین می آید.
سپس مقداری از تابش توسط هوا و زمین جذب می شود و بقیه توسط سطح زمین منعکس می شود. بیشتر انعکاس آن به فضا باز می گردد. اما مقداری از آن توسط اتمسفر دوباره جذب می‌شود و یک اثر گلخانه‌ای ایجاد می‌کند که دمای سطح زمین را گرم‌تر از دمای بدون این اثر می‌کند.
تصویر توصیف شده بسیار ساده شده است. در واقع، دما و آب و هوای زمین به عوامل زیادی بستگی دارد، از فراوانی مولکول‌های مختلف در جو گرفته تا سیستم‌های گردشی جو و اقیانوس.
به گزارش ScienceAlert، در حالی که لایه اوزون جو فوقانی زمین برای جلوگیری از تابش اشعه ماوراء بنفش خورشید حیاتی است، اکثر مدل های آب و هوایی تأثیر ازن در رابطه با مطالعه آب و هوای زمین را نادیده گرفته اند. با این حال، محققان اخیراً در مقاله جدیدی که در سرور مقالات پیش‌انتشار شده آرشیو منتشر شده است، تأثیر لایه اوزون را بررسی کردند.
زمین همیشه لایه اوزون نداشت. قبل از ظهور حیات، ازن اساساً در جو زمین وجود نداشت و زمین میلیاردها سال را با یک لایه ازون ناچیز سپری کرد. در سال های اخیر، لایه اوزون به لایه ضخیمی که امروزه می بینیم، تثبیت شده است.
در حالی که اکسیژن مولکولی که بیشتر جو زمین را تشکیل می دهد، نقش کمی در آب و هوا ایفا می کند، لایه اوزون نقش مهمی در این ناحیه ایفا می کند.