پت گلسینگر، مدیرعامل اینتل، به انتقاد صریح از شرکت‌های فناوری مشهور است و این انتقادها به شرکت‌هایی مانند انویدیا یا ای‌ام‌دی محدود نیست؛ بلکه شامل خود اینتل هم می‌شود.
گلسینگر در مصاحبه‌ای با کانال یوتیوب دیجیت، به‌صراحت درباره‌ی سه شکست بزرگ اینتل صحبت کرد: ۱. شکست در تولید پردازنده برای گوشی؛ ۲. لغو توسعه‌ی مدل اولیه‌ای از پردازنده گرافیکی مبتنی‌بر هوش مصنوعی؛ ۳. تمرکزنکردن بر احداث کارخانه‌ی بزرگ عالی.
یکی از شکست‌های بزرگ اینتل، در بازار پردازنده‌ی دستگاه‌های قابل‌حمل رقم خورد. Atom اولین CPU اینتل با مصرف انرژی بهینه‌شده برای دستگاه‌های قابل‌حمل مانند گوشی و تبلت و لپ تاپ های کوچک بود. این تراشه در سال ۲۰۰۸ معرفی شد؛ اما عملکرد چشمگیری دربرابر ARM نداشت.
پس از مدت کوتاهی، فروش Atom به‌سرعت کاهش یافت و اولین گوشی با پردازنده‌ی اینتل در سال ۲۰۱۲ عرضه شد. در‌نهایت، این پروژه در سال ۲۰۱۶ و پس از انجام کمترین تلاشی لغو شد.
مسئله‌ی بعدی گلسینگر لغو پروژه‌ی Larrabee، اولین پردازنده‌ی گرافیک با کاربرد عمومی، در سال ۲۰۱۰ بود که پس از خروج گلسینگر از شرکت، با سر‌و‌صدای زیادی همراه شد. اینتل قصد داشت با هدف رقابت با انویدیا و AMD برای مصارف عمومی و کامپیوترهای با عملکرد بالا جی‌پی‌یو تولید کند؛ اما ابتدا کاربردهای عمومی مصرفی و سپس کل برنامه‌ی GPU لغو شد.
Xeon Phi، پردازنده‌ی قدرتمند اینتل برای سرورها و کامپیوترهای با پردازش سنگین، جایگزین لارابی شد؛ اما باز‌هم به موفقیت چشمگیری نائل نشد و تأثیر عمیقی بر بازار پردازنده‌های گرافیکی نگذاشت. بی‌شک اگر اینتل برنامه‌ی موفقی برای GPU ایجاد کرده بود، در رقابت هوش مصنوعی فعلی با انویدیا این‌قدر عقب نمی‌ماند.
گلسینگر معتقد است که اگر اینتل فقط لارابی را راه‌اندازی کرده بود، به خریدن پنج شرکت هوش مصنوعی نیازی نداشت. او به خرید خاصی اشاره نکرد؛ اما اگر بخواهیم حدس بزنیم، احتمالاً او با خرید Nervana در سال ۲۰۱۶ مخالف بوده است که به لغو تمامی محصولات آن در چهار سال بعد منجر شد. همچنین، خرید نیم‌میلیارد‌دلاری شرکت DeepLabs در سال ۲۰۱۴ به‌اندازه‌ی کافی موفقیت‌آمیز به‌نظر نمی‌رسد.
در سال ۲۰۱۹، اینتل شرکت Habana Labs را با پرداخت دو‌میلیارد دلار ازآنِ خود کرد و به تولید پردازنده‌های Gaudi مشغول شد که اکنون به‌عنوان محور اصلی برای نقشه‌ی جامع هوش مصنوعی تیم آبی عمل می‌کنند. احتمالاً گلسینگر این خرید را پیروزی در نظر می‌گیرد.
همچنین در سال ۲۰۲۲، اینتل ۶۵۰ میلیون دلار برای خرید شرکت Granulate هزینه کرد؛ اما فعلاً نمی‌توانیم درباره‌ی درست یا غلط بودن این تصمیم اظهارنظر کنیم.
رهبر تیم آبی در مصاحبه‌ی جدیدش بیشترین حرف را درباره‌ی کسب‌و‌کار تولیدی اینتل زد و اینکه چگونه تأسیس کارخانه‌ای بزرگ از قبل برنامه‌ریزی شده بود. طرز‌فکر گلسینگر در این زمینه کاملاً واضح نیست؛ اما می‌توان نتیجه گرفت که اینتل قبل از هر خریدی، بر احداث کارخانه تمرکز کرده است.
گلسینگر هنوز‌هم به فعالیت کارخانه‌ها توجه ویژه‌ای نشان می‌دهد و ظرفیت تولیدی آن‌ها را دراختیار شرکت‌هایی قرار می‌دهد که می‌خواهند تراشه‌های با عملکرد بالا را با فناوری‌های پیشرفته‌ی اینتل بسازند.
TSMC و سامسونگ، دو غول تراشه‌سازی دیگر جهان، نیز از همین مدل کسب‌و‌کار پیروی می‌کنند. اینتل قبلاً فناوری‌های پیشرفته‌‌اش را فقط برای استفاده در پردازنده‌های خود نگه می‌داشت؛ اما گلسینگر معتقد بود که این کار اشتباه است.
اینتل قصد دارد با گشودن درهای کارخانه‌های خود به‌روی شرکت‌های دیگر، حتی رقبایی مانند انویدیا، به درآمد خود بیفزاید تا بتواند در بخش تحقیق‌وتوسعه بیشتر سرمایه‌گذاری کند.