اصلی‌ترین مزیت سلاح‌های لیزری ارزان‌بودن هزینه‌ی استفاده از آن‌ها است؛ چراکه سیستم‌های تمام الکتریکی به مهمات فیزیکی و مواد منفجره یا پیشران نیازی ندارند و ازنظر تئوری، تا زمانی‌که انرژی دردسترس باشد، می‌توان آن‌ها را بی‌نهایت بار شلیک کرد.
هر ۱۰ ثانیه شلیک دراگون‌فایر، برابر با کارکردن یک بخاری برقی استاندارد به‌مدت یک ساعت هزینه دارد؛ یعنی هر شلیک حدود ۱۳ دلار. در مقام مقایسه، نیروی دریایی ایالات متحده هم‌اکنون برای سرنگونی پهپاد‌های مهاجم در دریای سرخ، موشک‌هایی شلیک می‌کند که هرکدام ۲٫۱ میلیون دلار می‌ارزند.
در پشت آزمایش اخیر دراگون‌فایر، بودجه‌ای ۱۰۰ میلیون پوندی خوابیده است که آزمایشگاه علوم و فناوری دفاع و وزارت دفاع بریتانیا و شرکت‌های خصوصی لئوناردو، MBDA و QinetiQ را دربر می‌گیرد. ارتش و نیروی دریایی بریتانیا هنوز برنامه‌ای مشخص برای استقرار سلاح‌های لیزری ندارند؛ اما این نهاد‌ها به‌صورت بالقوه می‌توانند از این فناوری برای دفاع هوایی بهره بگیرند.
آزمایش‌های پیشین دراگون‌فایر توانایی آن در ردیابی و هدف قراردادن اهداف متحرک هوایی و دریایی را تأیید کرده است. در سال ۲۰۲۲، نیروی دریایی ایالات متحده توانست با سیستمی مشابه به نام «دفاع لیزری لایه‌ای» (LLD)، با موفقیت پهپاد‌ها را سرنگون کند و توانایی آن را در‌برابر موشک‌های کروز با سرعت کمتر از سرعت صوت را نیز نشان دهد. هر شلیک سیستم LLD، تنها یک دلار هزینه دارد و توانایی غیرفعال‌کردن حسگر‌ها را دارد.
بااین‌همه، استقرار سلاح‌های لیزری مشکلات خودش را به‌همراه دارد؛ از‌جمله مهم‌ترین مانع‌های پیش رو و یافتن فضا و انرژی کافی برای نصب آن‌ها روی شناورهای موجود است.
به‌علاوه، تسحیلات لیزری به شرایط محیطی مانند مه حساس‌اند و هنوزهم باید برای هدف قراردادن اهداف خارج از برد بصری، به موشک‌ها اتکا کرد. نکته‌ی دیگر اینکه لیزر‌ها برای ازکارانداختن هدف، به چندین ثانیه آتش مداوم نیاز دارند.