حتی برخی‌از این گونه‌ها به‌طور وحشتناکی غول‌پیکر بودند. به عنوان مثال، وزن دیودون حدود ۹۰۰ کیلوگرم تخمین زده شده است. کامل‌دندانان از نظر ظاهری تقریباً شبیه به چاق‌ترین خرس‌های قهوه‌ای بودند. اما اگر این دو را با هم مقایسه کنیم؛ ظاهر خرس‌های قهوه‌ای به شدت دوستانه به نظر می‌رسد.
برخی دیگر از اعضای خانواده نیز کمی از بقیه کوچک‌تر بودند، اما با این وجود کوچک‌ترین خوک‌های جهنمی همچنان حدود ۱۵۰ کیلوگرم وزن داشتند. باز هم امکان ندارد که حیوانات کوچکی به حساب بیایند.
آیا خوک‌های غول‌پیکر واقعاً دوزخی بودند؟
ممکن است شکل ظاهری ترسناک خوک‌های دوزخی آن‌ها را مانند یک گوشت‌خوار وحشی نشان بدهد، اما یافته‌های مطالعات نشان می‌دهد که ممکن است این موضوع حقیقت نداشته باشد.
مطالعات پیشین نشان داده بود که خانواده‌ی کامل‌دندانان، شکارچیان منفعت‌طلب جانوران گیاه‌خوار بزرگ بودند و دندان‌های آن‌ها (شبیه به کفتارها) برای خرد کردن استخوان مناسب بود؛ اما یافته‌های تحقیقات منتشرشده در اوایل سال جاری با این نظریه در تناقض است.
محققان در مطالعه‌ی منتشرشده الگوی ریزسایش دندان‌های فسیل‌های کامل‌دندانان ماگنوس (Entelodon magnus) را بررسی کردند؛ این گونه عمدتاً در اروپا یافت می‌شد. الگوی ریزسایش دندان‌ها رژیم غذایی همه‌چیزخواری مشابه رژیم گرازهای وحشی را نشان داد. ممکن است این حیوانات از ریشه‌ها و میوه‌ها تغذیه کرده باشند، اما احتمالاً برای گوشت لاشخوری می‌کردند.
یافته‌های مطالعه اصلاً بدان معنا نیست که خوک‌های دوزخی در صورت لزوم نمی‌توانستند بدجنس و وحشی باشند. تجزیه‌و‌تحلیل جمجمه‌های کامل‌دندانان شواهدی از علائم بهبود‌یافته‌ی گازگرفتن را نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد توسط سایر کامل‌دندانان ایجاد شده باشد؛ یعنی ممکن است بر سر مسائلی مانند قلمرو، جفت یا غذا با یکدیگر درگیر شده باشند.
در کل، به نظر می‌رسد که خوک‌های دوزخی نه تنها خوک نبودند؛ بلکه حتی به اندازه‌ی بار معنایی لقب ترسناکشان دوزخی هم نبوده‌اند.