پنج ماه پس از جراحی جیمز، جریان خون سالمی به شبکه وجود دارد. چشم پیوندشده دارای فشار طبیعی است و درد ندارد. دکتر ادواردو رودریگز که رهبری عمل جراحی را بر عهده داشت، گفت: «اگرچه دیدی وجود ندارد، از سدی عبور کرده‌ایم که بسیاری آن را غیرممکن می‌دانستند.»
دکتر جوزف ریزو، استاد چشم‌پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، اعتقاد دارد پیوند چشم کاملی که با بازگرداندن بینایی همراه باشد، درحال‌حاضر فراتر از توانایی آن‌ها است. او می‌گوید: «برای اینکه فرد بینایی را در سطحی داشته باشد که برای او مفید باشد، به اتصال مجدد تعداد زیادی از سلول‌های عصبی نیاز دارد؛ اما پیچیدگی کار فقط این نیست که آیا برخی از سلول‌های عصبی می‌توانند دوباره رشد کنند. تقریباً ۱٫۲ میلیون رشته عصبی هر چشم را به مغز متصل می‌کند و این اعصاب به‌شکل تصادفی به هم متصل نیستند.»
جیمز که پس از حادثه برق‌گرفتگی تحت عمل‌های جراحی زیادی قرار گرفته بود، می‌گوید عمل اخیر برایش تغییردهنده زندگی بود: «اکنون می‌توانم بیرون بروم و کسی به من خیره نمی‌شود. اکنون دیگر مانند فردی معمولی هستم که در خیابان راه می‌رود.»
قبل از پیوند صورت و چشم، جیمز نمی‌توانست غذای جامد بخورد. او می‌گوید: «فقط حفره کوچکی درون دهان خود داشتم و همسرم مجبور بود سوپ را در مخلوط‌کن پوره کند و من مجبور بودم آن را به کمک نی بنوشم و این تنها غذایی بود که می‌توانستم بخورم.»