همان‌طور که گفتیم زندگی دالی به خاطر مشکلات سلامتی کوتاه شد. در سال ۲۰۰۰ دالی دچار عفونت ویروس JSRV شد؛ نوعی بیماری که موجب سرطان ریه در گوسفندان می‌شود.
گوسفند دالی در ۵ سالگی به دلایل نامعلوم دچار اُستئوآرتریت (آرتریت) شد. اگرچه آرتریت او قابل‌درمان بود، تومورهایی که در ریه‌های او رشد کردند، قابل درمان نبودند. در سن ۶ سالگی و در روز ولنتاین سال ۲۰۰۳ به زندگی دالی که مدت‌ها در رنج بود، پایان داده شد.
در زمان مرگ دالی، عموم مردم باور داشتند که علت مرگ این بود که دالی نسبت‌به سن خود تلومرهای کوتاهی داشت و کوتاه بودن تلومرها ناشی از فرایند کلونینگ بود.
تلومرها مانند کلاهک در انتهای کروموزوم‌ها عمل می‌کنند و به دلیل محافظت از دی‌ان‌ای با پیری ارتباط دارند. هر بار که سلول تقسیم می‌شود، تلومرها کوتاه می‌شوند، بنابراین داشتن تلومرهای کوتاه خوب نیست و عملاً موجب شد دالی از سن واقعی‌اش پیرتر باشد. اگرچه موفقیت همتایان دالی نشان می‌دهد این باور درست نبود. اکنون اعتقاد بر این است که دالی بدشانس بود.
پس از ایجاد دالی، ۱۳ گوسفند کلون‌شده‌ی دیگر ایجاد شدند. چهار مورد از آن‌ها دنیس، دیانا، دیزی و دبی شبیه دالی بودند و از یک سلول غده پستانی ایجاد شده بودند.
برخلاف دالی کلون‌های جدید بیشتر در فضای بیرون نگهداری می‌شدند، زیرا دانشمندان فکر می‌کردند نگه داشتن آن‌ها در فضای بسته ممکن است احتمال بیمار شدن آن‌ها را افزایش دهد.
گوسفندان جدید بسیار سالم‌تر بودند و این امر موجب شد برخی پژوهشگران به این باور برسند که کلونینگ روند پیری را تسریع نمی‌کند. از طرف دیگر در سال ۲۰۱۶ برخی از ۱۳ کلون نیز به آرتریت مبتلا شدند که از میان آن‌ها وضعیت دبی از همه بدتر بود، اما حتی سطوح او خیلی غیرعادی نبود. آزمایش‌های دیگر نشان داد گوسفندهای کلون‌شده نسبتاً سالم هستند و فشار خون و مقاومت به انسولین آن‌ها طبیعی است.
طبق گزارش‌ها، چهار کپی دالی همگی به ۹ سالگی رسیده‌اند که سن قابل قبولی برای گوسفندان به‌شمار می‌رود. زمانی که گله به ۱۰ سالگی رسید، تصمیم گرفته شد تحت اتانازی قرار گیرند تا مطالعات پس از مرگ روی آن‌ها انجام شود.