سیاره هالا برای اولین بار توسط ستاره شناسان کره ای در سال 2015 با استفاده از روشی به نام سرعت شعاعی کشف شد که از کشش گرانشی سیارات پنهان و تأثیر آن بر تابش ستارگان دور استفاده می کند. با این حال، هاله یک راز پنهان دارد: این سیاره در مدار ستاره باکدو با شعاع نزدیک به 11 برابر خورشید و جرمی 1.6 برابر ستاره ما قرار دارد و امروز به یک غول سرخ تبدیل شده است.
برای اثبات اینکه هاله یکی از سیارات اصلی باکدو است و نه یک جرم فضایی سرگردان، محققان از رصدهای رصدخانه کک و تلسکوپ کانادا، فرانسه و هاوایی در سال‌های 2021 و 2022 استفاده کردند و ثابت کردند که مدار 93 روزه و تقریباً دایره‌ای آن سیاره تقریباً بیش از یک دهه ثابت می ماند.
محققان گزینه های خود را به دو احتمال محدود کردند: هاله احتمالاً پس از تبدیل شدن باکدو به یک غول سرخ متولد شد، یا زمانی باکدو دو ستاره در یک سیستم دوتایی بود که با هم ادغام شدند و بنابراین نمی توانستند هاله را بغل کنند. فیلم زیر سناریوی باینری را نشان می دهد.
علاوه بر توجیه وجود هاله، فرضیه ادغام ستارگان می تواند دلیل غلظت بالای عنصر لیتیوم در باکدو باشد. لیتیوم به طور معمول در غول های قرمز یافت نمی شود، اما می تواند از ادغام دو ستاره تشکیل شود.
محققان این کشف را نمونه ای هیجان انگیز از “خواص غیرمنتظره” می نامند که در تعامل بین سیارات و ستارگان آشکار شده است. آنها پیشنهاد می کنند که مطالعات آینده سیستم باکدو از “سرگردانان آبی” خبره استفاده کند. گروهی از ستارگان درخشان که تصور می‌شود نتیجه ادغام ستاره‌ها باشد.