فقط چند هفته پس از آنکه مدیرعامل اوشن‌گیت به‌همراه چهار نفر دیگر در انفجار زیردریایی تایتان جان باختند، یکی از بنیان‌گذاران این شرکت از قصد خود برای اعزام گروه دیگری از افراد به محیط سکونت‌ناپذیر دیگر صحبت می‌کند.
گیرمو سونلاین، هم‌بنیان‌گذار اوشن‌گیت، به‌تازگی در مصاحبه با بیزینس‌اینسایدر، علاقه‌ی خود را به اعزام هزار نفر به سکونتگاه فضایی شناور در جوّ سیاره‌ی زهره تا سال ۲۰۵۰ ابراز کرد. زهره که گاهی اوقات «جهان جهنمی» نامیده می‌شود، به‌دلیل داشتن اندازه و چگالی مشابه با سیاره‌ی ما، دوقلوی زمین به‌حساب می‌آید.
بااین‌حال، جوّ زهره متشکل از بادهای پرسرعتی است که سطوح سمی دی‌اکسید‌کربن و ابرهای اسیدسولفوریک را در سرتاسر سیاره پراکنده می‌کنند؛ اما سونلاین به این شرایط نامساعد اهمیتی نمی‌دهد و همچنان در پیگیری علاقه‌اش ثابت‌قدم است. او ظاهراً با استناد به برخی از پژوهش‌هایی که ادعا می‌کنند بخش کوچکی از زهره ممکن است زیست‌پذیر باشد، به‌دنبال سفر به این سیاره است.
سونلاین در گفت‌وگو با گیزمودو، توضیح داد که زهره را «سکونت‌پذیر» می‌داند. او با استناد به ناسا و پژوهش‌های برنامه‌ی زهره‌ی روسیه، تصریح کرد که دما و فشار در برخی از مناطق این سیاره بیشتر به شرایط زمین شباهت دارد. هم‌بنیان‌گذار گیزمودو گفت:
در سال ۲۰۱۶، سونلاین اوشن‌گیت را ترک کرد و به‌سراغ تأسیس سازمانی غیرانتفاعی به نام هیومنز۲ونوس رفت. این سازمان همان‌طورکه از نامش برمی‌آید، قصد دارد سیاره‌ی زهره را به‌عنوان مقصد بالقوه‌ی طولانی‌مدت برای بشر کاوش کند و «بزرگ‌ترین جامعه‌ی جهانی از علاقه‌مندان عادی و حرفه‌ای زهره» را به‌وجود آورد.
به‌گزارش اینسایدر، اوشن‌گیت صرفاً سکوی پرتابی برای سونلاین بود و او علاقه‌مند است که بشر را به فراتر از محدوده‌ی زمین ببرد. سونلاین با کنایه به برنامه‌ی جاه‌طلبانه‌ی ایلان ماسک برای اعزام یک‌میلیون نفر به مریخ گفت: «فکر می‌کنم (اعزام هزار نفر به زهره) از قراردادن یک‌میلیون نفر روی سطح مریخ تا سال ۲۰۵۰، کمتر بلندپروازانه است.»
در ژوئن گذشته پس از ناپدیدشدن پنج مسافر زیردریایی تایتان، ازجمله استاکتون راش، مدیرعامل شرکت، اوشن‌گیت تیتر خبرهای سراسر جهان شد. گفتنی است استاکتون راش و آن پنج مسافر دیگر برای تماشای لاشه‌ی کشتی تایتانیک به زیر آب‌های اقیانوس اطلس شمالی رفته بودند. پس از چند روز تلاش برای جست‌وجو و نجات، مشخص شد که بدنه‌ی تایتان فشار خُرد‌کننده‌ی زیر دریا را تاب نیاورده است و با درون‌پاشی بسیار سریع زیردریایی، همگی مسافران بلافاصله جانشان را از دست دادند.
پس از فاجعه‌ی انفجار تایتان، گزارش رسانه‌ها نشان داد که راش و اوشن‌گیت هزینه‌های خود را کاهش داده و از مواد ارزان‌قیمت استفاده کرده بودند. همچنین، شرکت در تلاش برای کاهش قیمت سفر به محیط پرفشار و نامساعد اعماق اقیانوس، از انجام بازرسی‌های نظارتی نیز شانه خالی کرده بود.