داستان پژوهش اخیر زمانی شروع شد که یکی از بیمارهای بستری در بیمارستان در آنتورپ، درحال تماشای محوطه از پنجره‌ی اتاقش لانه‌ی مورد نظر را مشاهده کرد. او از لانه عکس گرفت و برای هیمسترا فرستاد که در مرکز تنوع زیستی نچرالیز در لیدن هلند، درمورد لانه‌های پرندگان و آلودگی پلاستیکی تحقیق می‌کند. پس‌از گذشت فصل تولید مثل، هیمسترا و تیمش به‌منظور جمع‌آوری و انتقال لانه به آزمایشگاه برای مطالعات بیشتر، به آنتورپ سفر کردند.
درحالی که هیمسترا گزارشش از نتایج پژوهش روی لانه را می‌نوشت، به او خبر رسید که چهار لانه پرنده‌ی مشابه دیگر در هلند و اسکاتلند پیدا شده است. این لانه‌ها متعلق به زاغ‌های اوراسیایی (Pica pica) و کلاغ‌های بالغ مُردارخوار (Corvus corone) بود. کلاغ‌ها از این خارها و خوشه‌ها به‌عنوان بخشی از ساختار لانه استفاده کرده بودند، اما هیمسترا معتقد است زاغ‌ها این خارها را با همان هدف اصلی‌شان به کار گرفته‌اند، یعنی دور کردن پرندگان دیگر.
زاغ‌ها به‌نسبت کوچک هستند، بنابراین سقف لانه‌هایشان را به‌شکل گنبد می‌سازند تا از تخم‌ها و جوجه‌های خود دربرابر شکارچیان محافظت کنند. اغلب، زاغ‌ها برای حفاظت بیشتر سقف لانه‌هایشان را از شاخه‌های خاردار و تیز می‌سازند. اما امروزه در شهرهای بزرگ یافتن پوشش گیاهی خاردار سخت شده است، بنابراین زاغ‌ها با استفاده از هر ماده‌ای که در دسترس باشد، مثلاً میخ، پیچ یا سوزن، دست به خلاقیت می‌زنند. به‌گفته‌ی محققان، خارهای ضد پرنده به عنوان جایگزین نهایی در عصر جدید آنتروپوسن عمل می‌کند.
جالب اینجاست که به نظر می‌رسد کلاغ‌هایی که لانه‌هایشان مورد مطالعه قرار گرفته است، از خارهای تیز نه به‌عنوان وسیله‌ی دفاعی، بلکه به‌عنوان تکیه‌گاه ساختاری در سازه‌ی لانه استفاده می‌کنند و نوک تیز این خارها بدون این‌که آسیبی برساند به‌طرف داخل لانه می‌رود. کلاغ‌ها و بیشتر زاغی‌ها که براساس دسته‌بندی دانشمندان در گروه کلاغان قرار دارند، به حیواناتی با هوش زیاد معروف هستند.