تلسکوپ فضایی جیمز وب برای نفوذ به سحابی اولیه طراحی شده است. زیرا طول موج‌های فروسرخ که جیمز وب جهان را مشاهده می‌کند، راحت‌تر به این مه نفوذ می‌کند و از طول موج‌های دیگر فراتر می‌رود. آنچه ما می خواهیم بدانیم این است که چگونه همه چیز به هم پیوسته است. از سوپ پلاسمای داغ اولیه، اولین ستارگان و کهکشان ها گرفته تا سحابی زیر نور اجرام اولیه و کیهان اولین قدم های خود را برمی دارد.

هینز و تیم بین المللی او از چشم مادون قرمز قدرتمند تلسکوپ جیمز وب برای جستجوی طلوع خورشید کیهانی استفاده کردند و توانستند سیگنالی از سه کهکشان پیدا کنند. به طور خاص، سیگنال از هیدروژن خنثی اطراف کهکشان‌ها منشأ می‌گیرد، زیرا گاز نور را از کهکشان‌ها جذب و بازتاب می‌کند.

کهکشان های فوق بین 400 تا 600 میلیون سال پس از انفجار بزرگ وجود داشته اند که طول عمر آن 13.8 میلیارد سال است. بنابراین، این کهکشان ها اولین کهکشان هایی هستند که تاکنون کشف شده اند. هینتز توضیح می دهد:

این کهکشان ها جزایری درخشان در دریایی از گازهای خنثی و بی اثر هستند.

علاوه بر این، محققان توانستند منابع گاز اطراف کهکشان ها را از گازهای خنثی بین کهکشانی تشخیص دهند. این منابع گاز بخش بزرگی از هر کهکشان را می پوشانند و نشان می دهند که آنها به طور فعال در مواد کهکشانی شکل می گیرند. مقدار زیاد این گاز همچنین نشان می دهد که بسیاری از ستارگان در زمان رصدها در مرحله تولد بودند. به گفته دارا وستون کیهان شناس موسسه نیلز بور:

در عرض چند صد میلیون سال پس از انفجار بزرگ، اولین ستاره ها قبل از تبدیل شدن ستاره ها و گاز به کهکشان ها شکل گرفتند. ما شروع این روند را در مشاهدات خود می بینیم.

بیشتر بخوانید:

ما هنوز سوالات زیادی در مورد سحر کیهانی داریم. در حال حاضر ما داده های سطحی داریم و اسرار زیادی در هیدروژن خنثی پنهان است که منتظر کشف هستند. اما کهکشان های کشف شده توسط هینز و تیمش یک گام به جلو هستند. اکنون که می دانیم این کهکشان ها وجود دارند، می توانیم نگاه دقیق تری به آنها بیندازیم و روند شکل گیری کهکشان ها را بهتر درک کنیم. به گفته گابریل برومل از موسسه نیلز بور:

یکی از اساسی ترین سوالات ما انسان ها این است: از کجا آمده ایم؟ در اینجا، با کاوش در لحظه ایجاد اولین سازه های جهان، یک قدم به حل معما نزدیکتر شده ایم. ما در آینده این روند را بیشتر بررسی خواهیم کرد و تا آن زمان می‌توانیم قطعات بیشتری از پازل را کنار هم بچینیم.

نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شد.