برخی شکارچیان اعماق دریا دارای سلاحی مخفی هستند که مانند آهنربایی برای طعمه‌ها عمل می‌کند: خاصیت شب‌تابی یا توانایی تولید نور. برای مثال می‌توان به شیطان‌ماهی سیاه اشاره کرد که در سال ۲۰۰۳ در انیمیشن در جستجوی نمو ظاهر شد. این موجودات کابوس‌آفرین، طعمه را با استفاده از نوری درخشان در تاریکی که به انتهای میله‌ای متصل به سرشان قرار دارد، به دام می‌اندازند. این قابلیت دقیقا به طعمه‌ی چسبیده به انتهای چوب ماهیگیری شباهت دارد. این نور می‌تواند موجودات دیگر را فریب دهد تا فکر کنند که در حال بلعیدن موجودی کوچک و درخشان هستند؛ درحالی که خودشان قرار است به وعده غذایی تبدیل شوند.
اما فریب طعمه تنها مزیت شب‌تابی نیست. براساس پژوهشی در مجله نیچر در سال ۲۰۱۷، بیشتر از ۷۵ درصد از ماهی‌های اعماق دریا این ویژگی را دارند. برخی ماهی‌های اعماق دریا مثل تبرماهی غول‌پیکر (Argyropelecus gigas)، می‌توانند برای تطبیق با نور محیط، کم‌نور و پرنور شوند و از قابلیت شب‌تابی برای مخفی شدن از دسترس دشمنان احتمالی استفاده کنند.
ماهی‌های دیگر از شب‌تابی برای یافتن غذا، جفت‌یابی یا دفاع از خود در برابر شکارچی‌ها استفاده می‌کنند. ادیت ویدر، زیست‌شناس دریایی، تاکنون صدها غواصی زیردریایی را برای پژوهش درباره‌ی شب‌تابی در اعماق دریا انجام داده و این پدیده را با نقاشی شب‌پر ستاره‌ی ونگوگ مقایسه کرده است؛ با این تفاوت که پدیده‌ی شب‌تابی در سه بعد دیده می‌شود.
در اغلب مواقع، نور منتشرشده از ماهی‌ها، حاصل واکنش شیمیایی درون بدن آن‌ها است. در این فرآیند، ترکیب منتشر‌کننده‌ی نور موسوم به لوسیفرین یا رخشانه با آنزیم لوسیفراز ترکیب می‌شود و فوتون نور تولید می‌کند.