هند تنها ۱۰ روز پس از نشاندن موفقیت‌آمیز فضاپیمای چاندرایان ۳ روی قطب جنوب ماه، با فضاپیمایی دیگر به سراغ کاوش خورشید رفته است. این کاوشگر ۱٫۵ تنی به نام «آدیتیا-ال ۱» امروز صبح در ساعت ۰۹:۵۰ به وقت ایران برفراز موشک پی‌اس‌ال‌وی از پایگاه فضایی ساتیش داوان به فضا فرستاده شد. پرتاب آدیتیا-ال ۱ نقطه عطف بزرگی دیگر برای صنعت فضایی هند محسوب می‌شود.
آدیتیا-ال ۱ برای رسیدن به مقصد خود، مسافتی به‌طول نزدیک به ۱٫۵ میلیون کیلومتر را ظرف مدت ۱۲۵ روز (یا بیش از چهار ماه آینده) می‌پیماید. اولین رصدخانه خورشیدی هند قصد دارد در مداری هاله‌ای دور یکی از پنج نقطه لاگرانژی میان خورشید و زمین (لاگرانژی ۱) بچرخد تا از آن موقعیت بتواند بدون مواجهه با پدیده‌هایی نظیر اختفا و کسوف، فعالیت‌های خورشیدی را به‌طور مداوم ردیابی کند.
سازمان پژوهش‌های فضایی هند (ایسرو) هفت محموله را روی فضاپیمای آدیتیا-ال ۱ نصب کرده است. از این میان، چهار محموله برای سنجش از دور و سه محموله برای آزمایش‌های درمحل به‌کار خواهند رفت. ابزارهای فضاپیما عبارت‌اند از تاج‌نگار خط انتشار مرئی، تلسکوپ تصویربرداری فرابنفش خورشیدی، طیف‌سنج پرتو ایکس، تحلیل‌گر ذرات باد خورشیدی، محموله تحلیل‌گر پلاسما و مغناطیس‌سنج‌های دیجیتال سه‌محوره‌ی پروضوح. هدف کلی مأموریت، مشاهده فعالیت‌های خورشیدی و تاثیر آن‌ها بر آب‌وهوای فضا به‌طور آنی است.
موشک پی‌اس‌ال‌وی تقریباً یک ساعت پس از برخاست، فضاپیمای آدیتیا-ال ۱ را به مداری بیضوی تزریق کرد. این اولین بار بود که مرحله‌ی فوقانی این پرتابگر دو سوزش متوالی انجام داد تا فضاپیما در مدار مد نظر خود قرار گیرد. سریدهارا سومانات، مدیر ایسرو درحالی‌که در مرکز کنترل مأموریت صحبت می‌کرد، ضمن تقدیر از عملکرد موشک PSLV، گفت «اجازه دهید بهترین‌ها را برای فضاپیمای آدیتیا در سفر طولانی‌اش آرزو کنیم.»
محموله‌های نصب‌شده روی فضاپیمای هندی سه بخش مهم خورشید را مطالعه خواهند کرد: فتوسفر (سطح خورشید) و کروموسفر و تاج (لایه‌های جو خورشید). علاوه‌براین، سه ابزار برای انجام آزمایش‌ها در محل و بررسی ذرات و میدان‌های مغناطیسی محیط پیرامون رصدخانه خورشیدی در نقطه لاگرانژی ۱ به‌کار خواهند رفت.
به‌گفته‌ی مقام‌های ایسرو، آدیتیا-ال ۱ به دانشمندان کمک می‌کند تا فعالیت‌های خورشیدی، ازجمله پویایی شراره‌های خورشیدی و رویدادهای خروج جرم از تاج خورشید (CME) را بهتر درک کنند. هردو این پدیده‌ها می‌توانند ما را در اینجا روی زمین تحت تاثیر قرار دهند. برای مثال CME-های شدید برخوردی به سیاره ما، طوفان‌های ژئومغناطیسی ایجاد می‌کنند و می‌توانند ناوبری ماهواره‌ای و شبکه‌های برق را مختل کنند.