تقریباً 96 درصد جو مریخ از دی اکسید کربن تشکیل شده است که به نظر می رسد برای فتوسنتز ایده آل است. اما شدت نور در سیاره سرخ ضعیف تر از شدت نور دریافتی روی زمین است، زیرا فاصله آن از خورشید بیشتر است. پس آیا این مشکل ایجاد خواهد کرد؟ محققان در مورد این بخش نیز فکر کرده اند. آنها با محاسبه میزان نور دریافتی در مریخ نشان دادند که می توان از این دستگاه برای فتوسنتز در این سیاره استفاده کرد، البته استفاده از آینه های خورشیدی در اینجا بسیار مهم است.
تولید بهینه و مطمئن اکسیژن و سایر مواد شیمیایی، و همچنین بازیافت دی اکسید کربن از فضاپیماها و زیستگاه ها، چالش بزرگی است که بشر باید برای ماموریت های طولانی مدت بر آن غلبه کند. سیستم های الکترولیز موجود که در دماهای بالا کار می کنند به مقدار قابل توجهی انرژی نیاز دارند. همچنین دستگاه هایی برای تبدیل دی اکسید کربن به اکسیژن در مریخ هنوز در مراحل اولیه هستند.
بنابراین، چندین سال تحقیقات جدید برای استفاده از فناوری فتوسنتز در فضا مورد نیاز است. کپی کردن بخش‌های اساسی فتوسنتز طبیعی به ما در درک بهتر این فرآیند در آینده نه چندان دور کمک می‌کند.
کاربرد در فضا و زمین
فناوری فتوسنتز مزایای بسیاری خواهد داشت. به عنوان مثال، ما می توانیم یک جو مصنوعی در فضا ایجاد کنیم و مواد شیمیایی لازم مانند کود، پلیمر و مواد دارویی را برای ماموریت های طولانی مدت تهیه کنیم. علاوه بر این، با بینشی که از طراحی و ساخت این دستگاه ها به دست می آوریم، می توانیم چالش انرژی سبز روی زمین را نیز حل کنیم.
ما خوش شانس هستیم که گیاهان و جلبک هایی برای تولید اکسیژن داریم. اما از دستگاه‌های فتوسنتز مصنوعی می‌توان برای تولید سوخت‌های هیدروژن یا کربن نیز استفاده کرد و بنابراین به یک رویکرد سبز برای تولید مواد شیمیایی انرژی می‌رسیم.
اکتشاف فضا و اقتصاد سبز آینده یک هدف بلندمدت مشترک دارند: پایداری. دستگاه های فتوسنتز مصنوعی می توانند به بخش کلیدی این فرآیند تبدیل شوند.