انسان از دیرباز به دنبال راز جوانی بوده است. سال‌هاست که دانشمندان مواد مختلفی را آزمایش می‌کنند تا دریابند کدام یک از آنها می‌تواند پیری انسان را کند کند. اما آیا این اکسیر جوانی می تواند ماده ای باشد که به این راحتی بدست آید؟
ویتامین D مهم است زیرا برای ساخت عضلات و استخوان‌ها که معمولاً با افزایش سن آتروفی یا ضعیف می‌شوند، مهم است. مطالعات نشان می دهد که نداشتن ویتامین D کافی خطر از دست دادن عضله و افتادن ناشی از افزایش سن را افزایش می دهد.
در نتیجه، آیا مصرف مکمل های ویتامین D به کاهش روند تجزیه بدن کمک می کند؟ پاسخ به این سوال به اندازه خود فرآیند پیری پیچیده است. افزایش سن در سطح بیولوژیکی منجر به فهرست طولانی تغییرات سلولی از جمله تلومرهای کوتاهتر، ژنهای ناپایدار، امضاهای مولکولی روی DNA و التهاب مزمن می شود.
کارملیندا روجیرو، یک متخصص سالمندان در دانشگاه پروجا در ایتالیا و همکارانش در مقاله ای که در مجله Nutrients منتشر شده است توضیح می دهند که این نشانگرهای سلولی فرآیندهای بسیار پیچیده و بسیار به هم پیوسته ای هستند که به راحتی به عنوان کاهش عمومی در قدرت و تحرک فیزیکی قابل تشخیص نیستند. علائم فیزیکی معمولاً اولین ویژگی بالینی است که پزشکان در پیری تشخیص می دهند.
برای چندین دهه، پزشکان مکمل های ویتامین D را به افراد مبتلا به پوکی استخوان توصیه می کنند تا از شکستگی استخوان جلوگیری کنند زیرا کمبود ویتامین D با این بیماری مرتبط است.
تجویز ویتامین D برای تقویت استخوان ها منطقی است. زیرا ویتامین D به جذب کلسیم کمک می کند. اگرچه ویتامین D در برخی غذاها یافت می شود، اما دریافت کافی این ویتامین از طریق رژیم غذایی یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید به تنهایی دشوار است.
آزمایشات بالینی اخیر نشان می دهد که مکمل های ویتامین D لزوما به پیشگیری از پوکی استخوان و شکستگی های مرتبط با افزایش سن در افراد سالم کمک نمی کند.
Ruggiero و همکارانش مطالعات مشاهده ای و آزمایش های آزمایشگاهی را برای بررسی اثرات بالقوه ویتامین D بر علائم بیولوژیکی پیری گردآوری کردند. محققان می نویسند که شواهد موجود در انسان در حال حاضر کم است و عمدتاً بر اساس مدل های حیوانی پیش بالینی است.
برخی از مطالعات نشان می‌دهند که ویتامین D ممکن است پیری اپی ژنتیک را کند کند، زیرا افراد با سطوح پایین ویتامین D از نظر بیولوژیکی مسن‌تر از افراد دارای سطوح کافی هستند. اپی ژنتیک تأثیر محیط بر بیان ژن و فنوتیپ بدون تغییر ژنوتیپ است.
محققان پیشنهاد می کنند که مکمل خوراکی ویتامین D ممکن است به کاهش آسیب DNA کمک کند و افزودند: “به نظر نمی رسد که تاثیری بر طول تلومر داشته باشد، اگرچه برخی یافته ها از نقش محافظتی ویتامین D بر فعالیت تلومراز در افراد چاق حمایت می کند.” تلومر قسمت انتهایی کروموزوم است که کوتاه شدن آن نقش مهمی در پیری انسان دارد. آنزیم تلومراز توالی تلومر را اضافه می کند.
همچنین شواهد بسیار کمی در مورد اینکه مکمل های ویتامین D چه دوز یا در چه سنی ممکن است تأثیر داشته باشند، وجود دارد، زیرا مطالعات انسانی اندک و نتایج متفاوت است.
برخی از مطالعات نشان می دهد که مقدار مشخصی از ویتامین D برای اکثر افراد بی خطر است، اما این ممکن است برای همه صادق نباشد. مصرف دوزهای بالای ویتامین D می تواند مضر باشد. مکمل های ویتامین D همچنین می توانند با داروهای تجویزی مانند برخی از داروهای کاهش دهنده کلسترول تداخل داشته باشند.
در حالی که ممکن است جبران سطوح پایین ویتامین D منطقی باشد، کارشناسان می گویند که مصرف بیشتر ویتامین به شکل مکمل لزوما به سلامتی کمک نمی کند. مصرف مکمل‌های ویتامین می‌تواند باعث شود که افراد از سایر کارهایی که می‌توانند برای بهبود سلامت خود و عمر طولانی‌تر انجام دهند نادیده بگیرند. چیزهایی مانند رژیم غذایی متعادل یا گذراندن وقت در فضای باز.
Ruggiero و همکارانش نتیجه گیری می کنند: علیرغم علاقه به مکمل ویتامین D به عنوان یک استراتژی برای حمایت از طول عمر انسان و برخی شواهد برای پتانسیل آن تا علائم پیری متوسط، نتایج و شواهد برای نشان دادن سودمندی و فایده آن برای سلامت انسان کافی نیست.