شایان ذکر است افرادی که درطول مدت مطالعه (به‌طور متوسط ۱۲٫۵ سال) به‌صورت منظم پله‌نوردی نکردند، ۳۲ درصد بیشتر از کسانی که هیچ‌وقت پله‌نوردی نکرده بودند در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی قرار داشتند. تیم تحقیقاتی به‌طور خاص درحال مطالعه‌ی بیماری قلبی‌عروقی تصلب شرایین (ASCVD) بود که شرایطی مانند بیماری عروق کرونر و سکته‌ی ایسکمیک را که از علل شایع مرگ در سراسر جهان هستند، شامل می‌شود.
فعالیت بدنی مدت‌ها است که به‌عنوان راهی برای کاهش خطر ASCVD معرفی می‌شود؛ اگرچه تا به امروز مطالعات کمی به‌طور مفصل به ارتباط بین بالارفتن از پله‌ها و سلامت قلب پرداخته بودند. سخت کارکردن قلب، علاوه‌بر تنظیم فشار خون و تقویت خود این اندام، آن را سالم‌تر نگه می‌دارد و برای مدت طولانی‌تری از این عضو حیاتی درمقابل بیماری‌ها محافظت می‌کند.
باوجود بزرگ‌بودن حجم نمونه، مطالعه برای اثبات رابطه‌ی علّی و معلولی (بالارفتن از پله‌ها به‌طور مستقیم می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی را کاهش دهد) کافی نیست؛ زیرا متغیرهای زیادی در این موضوع دخیل هستند. بااین‌وجود مطالعه‌ی جدید به‌اندازه‌ی کافی قوی است که قابل‌توجه باشد و نشان دهد که بالارفتن از پله‌ها به ما کمک می‌کند تا قلب سالم‌تری داشته باشیم.
پژوهش اخیر اولین مطالعه‌ای نیست که روی مزایای بالا و پایین‌رفتن از پله‌ها تاکید می‌کند. پیش از این ارتباط پله‌نوردی و کاهش خطر ابتلا به سرطان و بهبود تناسب اندام قلبی‌تنفسی به اثبات رسیده بود. یافته‌ها ممکن است باعث شوند تا دفعه‌ی بعد به‌جای استفاده از آسانسور، از پله‌ها استفاده کنید.
لو چی می‌گوید: «مطالعه، شواهد جدیدی را برای اثرات محافظتی بالارفتن از پله‌ها روی خطر ابتلا به ASCVD ارائه می‌دهد؛ به‌ویژه برای افرادی که چندین عامل خطر بیماری تصلب شرایین را دارا هستند.»
نتایج پژوهش در Atherosclerosis منتشر شده است.