نیروی دریایی ایالات متحده (USN) شاخه دریایی نیروهای مسلح ایالات متحده است و قدرتمندترین نیروی دریایی در جهان است. نیروی دریایی ایالات متحده، که در سطح بین المللی در آب های عمیق اقیانوس های باز فعالیت می کند، یک نیروی آماده رزم است که مسئول حفاظت از منافع کشور در آب های دور از سرزمین اصلی کشور است. اگرچه تاریخ نیروی دریایی ایالات متحده به دوران استعمار بریتانیا برمی گردد، اما قدرت آن با سایر نیروی دریایی جهان قابل مقایسه نبود تا اینکه در آغاز قرن گذشته شروع به ساخت کشتی های فوق العاده غول پیکر و ترسناک کرد. چند ماه پس از اینکه یک خلبان غیرنظامی به نام یوجین الی نشان داد که چگونه می توان از این هواپیما برای نظارت و گشت زنی استفاده کرد، نیروی دریایی ایالات متحده اولین هواپیمای خود را به نام Curtiss Model E A-1 Triad دریافت کرد.
نیروی دریایی ایالات متحده شروع به استفاده از این هواپیما کرد
پس از فرود موفقیت آمیز هواپیمای دریایی در کنار یک کشتی، سازنده هواپیما گلن کرتیس، نیروی دریایی را در مورد مفید بودن آن متقاعد کرد. کورتیس سپس نشان داد که چگونه می توان هواپیما را بر روی یک قایق بارگذاری کرد و با استفاده از جرثقیل به آب بازگرداند.
اولین ایستگاه نیروی هوایی آمریکا در خلیج پنساکولا در فلوریدا قرار داشت و در ژانویه 1914، پنج ماه قبل از شروع جنگ در اروپا افتتاح شد. با احتمال حمله به کشتی های آمریکایی توسط زیردریایی های آلمانی در سال 1916، نیروی دریایی ایالات متحده توصیه کرد که ایستگاه های هوایی در پایگاه های دریایی در امتداد ساحل ایجاد شود.
عصر ناوهای هواپیمابر
پس از درک اهمیت داشتن نیروی هوایی در طول جنگ جهانی اول، برنامه ریزان نظامی شروع به جستجوی راه های بیشتری برای قرار دادن هواپیما در کشتی ها کردند. اگرچه نیروی دریایی امپراتوری ژاپن در سال 1922 یک ناو هواپیمابر مشابه هوشو را به آب انداخت، اولین ناو هواپیمابر هدفمند HMS Hermes بود که در سال 1924 به آب انداخته شد.
پس از معرفی ناوهای هواپیمابر، جنگ دریایی وارد مرحله جدیدی شد و کشتی ها دیگر برای قدرت به تفنگ های بزرگ خود وابسته نبودند. تطبیق پذیری این ناو هواپیمابر برای اولین بار در سال 1940 نشان داد که هواپیمای HMS Illustrious سه ناو جنگی ایتالیایی را در خلیج تارانتو در جنوب ایتالیا غرق کرد. پس از حمله غافلگیرانه ژاپن به پرل هاربر در 7 دسامبر 1941 با استفاده از شش ناو هواپیمابر، مشخص شد که جنگ دریایی وارد مرحله جدیدی شده است. در تلافی حمله ژاپن، نیروی دریایی ایالات متحده وارد 1000 کیلومتری سرزمین اصلی ژاپن شد و در 18 آوریل 1942، 16 بمب افکن B-25 را از عرشه USS Hornet برای حمله به توکیو پرتاب کرد.
پس از جنگ جهانی دوم، ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده در جنگ کره، جنگ ویتنام و درگیری های مختلف در خاورمیانه شرکت کردند.
هواپیماهای فعلی مورد استفاده نیروی دریایی ایالات متحده
هواپیمای آموزشی نیروی دریایی آمریکا
Beechcraft T-34 Mentor: برگرفته از مدل 35 Bonanza. T-34 Mentor یک هواپیمای تک موتوره پروانه ای است که از اواخر دهه 1940 برای آموزش خلبانان استفاده می شود.
Northrop F-5: F-5 توسط Northrop در اواخر دهه 1950 طراحی شد و یک جنگنده برتری هوایی و هواپیمای سبک حمله زمینی است. نیروی دریایی ایالات متحده و نیروهای ویژه تفنگداران دریایی از F-5 به عنوان یک هواپیمای آموزشی در نقش دشمن استفاده می کنند.
McDonnell Douglas T-45 Goshawk: زمانی که نیروی دریایی ایالات متحده به دنبال یک هواپیمای آموزشی جدید برای جایگزینی T-2 Buckeye و TA-4 Skyhawk خود در اواخر دهه 1970 بود، مک دانل داگلاس و British Aerospace (BAe) یک نسخه ساختند. آنها دریای هاوک را انتخاب کردند.
Northrop T-38 Talon یک هواپیمای آموزشی دو موتوره مافوق صوت دو سرنشینه است که برای نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) طراحی و ساخته شده است. نیروی دریایی همچنین از Northrop T-38 Talon در مدرسه آموزش خلبانی خود در رودخانه پتوکسنت مریلند استفاده می کند.
Beechcraft T-6 Texan II: Beechcraft T-6 Texan II بر اساس Pilatus PC-9 سوئیسی، یک توربوپراپ تک موتوره است که برای آموزش هوانوردی دریایی بزرگ استفاده می شود.
هواپیمای ترابری نیروی دریایی آمریکا
Bell Boeing V-22 Osprey: بل بوئینگ V-22 Osprey یک هواپیمای نظامی چند منظوره با روتور شیب دار با قابلیت های VTOL و STOL است که برای ارائه قابلیت های حمل و نقل هوایی یک هلیکوپتر با ویژگی های کروز یک توربوپراپ طراحی شده است.
لاکهید C-130 هرکول: در اصل به عنوان یک هواپیمای نظامی، پزشکی و حمل بار طراحی شده بود، هواپیمای چهار موتوره توربوپراپ لاکهید C-130 هرکول برای انجام چندین ماموریت از جمله سوخت گیری هوا به هوا استفاده می شود. نیروی دریایی ایالات متحده یک ناو هواپیمابر با C-130 را برخاسته و فرود آورده است، اما این هواپیما هرگز در کشتی مستقر نشده است.
C-38A Courier: زمانی که این هواپیما در دست غیرنظامیان باشد، به جت تجاری Gulfstream G100 معروف است، اما نیروی دریایی ایالات متحده از C-38A Courier به عنوان هواپیمای تعمیر و نگهداری و آزمایشی استفاده می کند.
C-40 Clipper: نسخه نظامی بوئینگ 737NG که توسط نیروی دریایی به عنوان هواپیمای باری و مسافربری استفاده می شود.
C-26 Metroliner: C-26 Metroliner Fairchild یک هواپیمای توربوپراپ دو موتوره است که توسط نیروی دریایی برای حمل و نقل بار و مسافر واکنش سریع استفاده می شود.
C-20 Grey Ghost: C-20 Grey Ghost یک نسخه نظامی از Gulfstream IV است که نیروی دریایی از آن برای حمل و نقل VIP استفاده می کند.
C-12 Huron: Beechcraft C-12 Huron یک نسخه نظامی از موتور توربوپراپ دو موتوره Beechcraft Super King Air است. نیروی دریایی از C-12 Huron برای پشتیبانی سفارت، تخلیه پزشکی و به عنوان یک هواپیمای باری و مسافربری سبک استفاده می کند.
گرومن C-2 Greyhound: C-2 Greyhound یک هواپیمای باری دو موتوره و بال بلند است که توسط نیروی دریایی برای تحویل محموله، پست و انتقال مسافران به ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی استفاده می شود.
هواپیمای گشت دریایی نیروی دریایی آمریکا
لاکهید P-3 Orion: بر اساس هواپیمای L-188 Electra لاکهید، P-3 Orion یک هواپیمای جنگی ضد زیردریایی توربوپراپ و چهار موتوره است که برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده است.
بوئینگ P-8 Poseidon: برگرفته از بوئینگ 737-800 غیرنظامی، P-8 Poseidon توسط نیروی دریایی به عنوان یک هواپیمای گشت دریایی و شناسایی استفاده می شود.
هواپیمای جنگ الکترونیک نیروی دریایی آمریکا
EP-3 Orion: Lockheed EP-3 نسخه تشخیص سیگنال های الکترونیکی P-3 Orion است. نیروی دریایی از EP-3 به عنوان هواپیمای رهگیری ارتباطات استفاده می کند.
EA-18 Growler: این هواپیمای جنگی نسخه حامل هواپیمای دو سرنشین Boeing F/A-18F Super Hornet است. نیروی دریایی از AE-18 Growler برای پارازیت تاکتیکی و حفاظت الکترونیکی نیروهای نظامی ایالات متحده در سراسر جهان استفاده می کند.
E-6 Mercury: بر اساس Boeing 707-300، هواپیمای Boeing E-6 Mercury به عنوان مرکز فرماندهی و کنترل هوابرد عمل می کند.
هواپیمای آواکس نیروی دریایی آمریکا
Northrop Grumman E-2 Hawkeye: این هواپیما یک ناو هواپیمابر هشدار اولیه تاکتیکی است که قادر به انجام عملیات در تمام شرایط آب و هوایی است.
هواپیمای جنگی نیروی دریایی آمریکا
F/A-18E/F سوپر هورنت: بوئینگ F/A-18E/F سوپر هورنت مجموعه ای از جنگنده های چند منظوره مافوق صوت است.
F-35 Lightning II: لاکهید مارتین F-35 Lightning II نسخه نیروی دریایی از F-35 Lightning است که با نام F-35C شناخته می شود. F-35C با قابلیت برخاستن کوتاه و فرود عمودی (STOVL) یک هواپیمای جنگی تک موتوره رادارگریز چند منظوره است که می تواند برای انواع ماموریت ها استفاده شود.
تا 18 جولای 2023، تعداد کل هواپیماها و هلیکوپترهای فعال در نیروی دریایی ایالات متحده 4012 گزارش شده است.