کهکشان UHZ1 در آن سوی خوشه‌ای کهکشانی به نام آبل ۲۷۴۴ قرار دارد. فاصله‌ی آبل از زمین به ۳٫۵ میلیارد سال نوری می‌رسد و از این رو باعث بزرگ‌نمایی چهاربرابری نور UHZ1 می‌شود. به این ترتیب جیمز وب توانست نور کهکشان را تشخیص دهد و چاندرا پرتوهای ایکس منتشرشده از گاز اطراف سیاه‌چاله‌ی کلان‌جرم مرکزی آن را آشکار کرد.
پژوهشگرها بر اساس نور، جرم سیاه‌چاله و کهکشان آن را تخمین زدند. اگر سیاه‌چاله مواد را با حداکثر سرعت ببلعد، جرم آن بین ۱۰ میلیون تا ۱۰۰ میلیون برابر جرم خورشید است. این جرم برابر است با جرم سایر ستاره‌های موجود در کهکشان UHZ1.
معمولا نسبت جرم یک سیاه‌چاله به جرم کهکشان میزبان تقریبا نیم‌درصد است. بر اساس جرم‌های به‌دست‌آمده، UHZ1 و کهکشان آن در مرحله‌ی طفولیت هستند و هسته‌ی سیاه‌چاله احتمالا حاصل فروپاشی مستقیم بوده نه برافزایش آهسته.
به باور پژوهشگرها، کشف سیاه‌چاله‌ی UHZ1 اولین رصد از سیاهچالهای با ابعاد غیرمعمولی و بهترین مدرک از شکل‌گیری سیاه‌چاله‌ها از ابرهای گازی است. برای اولین بار شاهد مرحله‌ی کوتاهی هستیم که در آن سیاه‌چاله به اندازه‌ی ستاره‌های کل کهکشان میزبان خود وزن دارد.
البته یافته‌ها مدل برافزایش آهسته را حداقل برای برخی سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم نقض نمی‌کند، اما بر اساس شواهد، حداقل در آغاز جهان، فروپاشی مستقیم بهترین روش برای شکل‌گیری سیاه‌چاله‌های فوق‌العاده بزرگ بوده است.
یافته‌های پژوهشگران برای انتشار در مجله‌ی نیچر استرونومی پذیرفته شده و در پایگاه آرکایو در دسترس است.