هیچ کس دوست ندارد در ترافیک گرفتار شود؛ مخصوصا با تحقیقاتی که نشان می‌دهند این اتفاق چقدر می‌تواند برای سلامتی ما مضر باشد. رفت‌وآمدهای طولانی روزانه می‌توانند در روزهای کاری پرمشغله، زمان کمی را برای افرادی باقی بگذارند که معمولا فعالیت بدنی کمتر، اضافه‌وزن، مصرف بیشتر الکل و در نتیجه بدخوابی دارند.
مطالعه‌ای که به‌تازگی منتشر شد، نشان می‌دهد که نشستن در ترافیک می‌تواند به افزایش فشار خون نیز منجر شود؛ البته نه از سر ناامیدی؛ بلکه به‌دلیل آلودگی هوا که رانندگان استنشاق می‌کنند. این اثرات سلامتی در هیچ کجای دنیا به اندازه‌ی کره‌ی جنوبی احساس نمی‌شود؛ کشوری که تصور می‌شود طولانی‌ترین زمان رفت‌وآمد و بالاترین نرخ افسردگی را در میان کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) دارد.
بااین‌حال، تحقیقات کمی در مورد اثرات سلامتی سفرهای طولانی‌مدت یا درک چگونگی ارتباط بین تاثیرات فیزیکی و سلامت روانی ضعیف مانند افسردگی در جمعیت‌های آسیایی انجام شده است. مطالعه‌ی جدیدی که روی بیش از ۲۳ هزار نفر از اهالی کره‌ی جنوبی انجام شد، این شکاف تحقیقاتی را اصلاح کرد و دریافت که آن‌دسته از کره‌ای‌هایی که بیش از یک ساعت در روز رفت‌وآمد دارند، ۱۶ درصد بیشتر از افرادی که کمتر از ۳۰ دقیقه رفت‌وآمد دارند علائم افسردگی را تجربه می‌کنند.
یک‌چهارم از شرکت‌کنندگان در مطالعه علائم افسردگی را تجربه کرده بودند
دونگ‌ووک لی، محقق بهداشت عمومی از دانشگاه اینها در کره و همکارانش، داده‌های مربوط به شرکت‌کنندگان در سن کار را از پنجمین نظرسنجی وضعیت کار (یک نظرسنجی ملی که در سال ۲۰۱۷ انجام شد) مورد بررسی قرار دادند. شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی به پرسش‌هایی که براساس شاخص رفاهی پنج‌نقطه‌ای سازمان جهانی بهداشت مطرح شده بود پاسخ دادند و محققان بر اساس این پاسخ‌ها برای سلامت روان شرکت‌کنندگان امتیازی منظور کردند.
میانگین زمان رفت‌وآمد روزانه‌ی شرکت‌کنندگان در پژوهش ۴۷ دقیقه بود که با احتساب ۵ روز کاری در هفته، زمان رفت‌وآمد شرکت‌کنندگان تقریبا معادل ۴ ساعت در هفته درنظر گرفته شد. یک‌چهارم از ۲۳٬۴۱۵ شرکت‌کننده‌ی حاضر در این پژوهش گزارش کردند که علائم افسردگی را تجربه کرده‌اند. این موضوع براساس نمرات شاخص آن‌ها ارزیابی شد و به‌دور از ارزیابی یا تشخیص پزشک بود.
یافته‌های مطالعه نشان‌دهنده‌ی رابطه‌ی علّی و معلولی نبود؛ اما ارتباط بین رفت‌وآمدهای بیشتر و سلامت روان ضعیف‌تر در میان مردان مجردی که بیش از ۵۲ ساعت در هفته کار می‌کردند و فرزند نداشتند قویتر بود. در میان زنان نیز ساعت‌های طولانی رفت‌وآمد با علائم افسردگی در میان کارگران کم‌درآمد، نوبت‌کاران و زنان صاحب فرزند مرتبط بود. به‌گفته‌ی محققان، افراد ممکن است زمان کمی را برای ازبین‌بردن استرس به‌وسیله‌ی خواب، سرگرمی‌ها و سایر فعالیت‌ها داشته باشند.
تجزیه‌وتحلیل اخیر برای سن، ساعات کار هفتگی، درآمد، شغل و نوبت کاری تنظیم شده بود (یعنی تمام عواملی که می‌توانند بر سلامت روان فرد تاثیر بگذارند) و بسیاری از عوامل خطر فردی برای افسردگی مانند سابقه‌ی خانوادگی مورد توجه قرار نگرفته بود. داده‌های نظرسنجی ملی کره نیز روش‌های حمل‌ونقلی را که مسافران استفاده می‌کنند مشخص نکرده است. بااین‌حال مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ روی تقریبا ۴۵۰۰ شرکت‌کننده در بریتانیا انجام شده بود، نشان داد که تغییر از رانندگی به حمل‌ونقل فعال مانند دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی می‌تواند سلامت روان افراد را افزایش دهد.
یافته‌های مطالعه نشان‌دهنده‌ی رابطه‌ی علّی و معلولی نبود
برخی از مزایای احتمالی هم برای رفت‌وآمدهای طولانی وجود دارد که نباید از آن‌ها چشم‌پوشی کنیم؛ به‌عنوان مثال برخی از افراد این رفت‌وآمدهای طولانی را فرصت مناسبی برای فکرنکردن به کار یا جداشدن از آن عنوان می‌کنند. شایان ذکر است که نظرسنجی کره پیش از دوران دنیاگیری کووید و ایجاد تغییرات چشمگیر در شیوه‌های کارکردن انجام شد.
محققان می‌گویند: «ارتباط بین زمان طولانی رفت‌وآمد و تشدید علائم افسردگی در بین کارگران کم‌درآمد قویتر است. بااین‌حال، تغییر وضعیت به دورکاری در میان کارگران یقه‌سفید و پردرآمد بیشتر از افراد کم‌درآمد اتفاق می‌افتد. کاهش زمان و مسافت سفر به‌وسیله‌ی بهبود حمل‌ونقل ممکن است محیط رفت‌وآمد بهتری را برای مردم فراهم کند و سلامت آن‌ها را بهبود بخشد.»
نتایج مطالعه در نشریه‌ی Journal of Transport & Health منتشر شده است.