ویرانه های چیچن ایتزا، کلان شهر مایاها در مکزیک امروزی، مملو از آثار قربانی شدن انسان است. نقش برجسته ای در نزدیکی میدان معروف شهر باستانی سر بریده ای را نشان می دهد که خون فوران می کند. همچنین بقایای صدها قربانی در گودال طبیعی 60 متری “Sicord Cenote” در چیچن ایتزا پیدا شد.

اکنون محققان با بررسی DNA باستانی جوان‌ترین قربانیان شهر، داستان قربانی‌های آیینی چیچن ایتزا را بیان کرده‌اند. در مطالعه‌ای که اخیراً در ژورنال نیچر منتشر شده است، گروهی از محققان ژنوم ده‌ها جمجمه کودکان را که از یک حفره زیرزمینی حفاری شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. بررسی ها نشان می دهد همه این قربانیان پسر و تعداد قابل توجهی از آنها از بستگان نزدیک از جمله دوقلوهای همسان بوده اند.

آنها دل کاستیلو چاوز هستندیک انسان شناس بیولوژیکی در موسسه ملی مردم شناسی و تاریخ یوکاتان در مریدا، مکزیک و یکی از نویسندگان این مطالعه، کشف اخیر را شگفت انگیز توصیف کرد. زیرا بقایای یافت شده در Secord Cenot هم متعلق به پسران و هم دختران بود. همچنین هیچ مدرکی در چیچن ایتزا یا دیگر شهرهای باستانی مایا وجود ندارد که نشان دهد اقوام نزدیک در کنار هم قربانی شده اند.

علاوه بر این، قربانیان جوان این مطالعه اجداد افرادی بودند که امروزه در نزدیکی چیچن ایتزا زندگی می کنند. ژنوم بومیان امروزی منطقه، تغییراتی را به همراه دارد که به طور بالقوه به قرار گرفتن اجدادشان در معرض اپیدمی های قرن شانزدهم اشاره دارد.

مراسم معمول قربانی کردن انسان

چیچن ایتزا یکی از مهم ترین شهرهای تمدن باستانی مایاها بود. به خصوص بین سال های 800 تا 1000 میلادی که مناطق دیگر رو به زوال بودند. به نظر می رسد قربانی کردن کودکان یک رویداد معمولی و پایدار در چیچن ایتزا بوده است. اما بسیاری از جنبه های این عمل هنوز در هاله ای از ابهام است.

در اساطیر مایاها، محلی که بقایای آن در آن یافت شد، به عنوان ورودی به عالم اموات شناخته می شود

بقایای کودکان کتابخوان در دهه 1960 در یک سوراخ زیرزمینی به نام “چولتون” و یک غار در نزدیکی گودال سیکورد سنوت کشف شد. چلتون یک سوراخ زیرزمینی ذخیره آب باران بود و در اساطیر مایاها به عنوان ورودی به دنیای زیرین مردگان شناخته می شد. بیش از 100 مجموعه از بقایای انسان در چولتون حفاری شد که تقریباً همه آنها متعلق به کودکان بود. بقایای بچه‌هایی که در چولتون پیدا شده‌اند، هیچ نشانه‌ای از آزار دیده نمی‌شوند، اما این مکان بخشی از معبدی است که اکنون ویران شده است.

تقریباً 60 سال پس از کشف بقایای این بقایای، DNA باستانی استخراج شده از 64 جمجمه، بینش جدیدی را در مورد اعمال مذهبی مایاهای باستانی و رابطه آنها با مردم بومی امروزی منطقه به محققان ارائه کرده است.