جمعیت جهان با نرخ تصاعدی 83 میلیون نفر در سال در حال افزایش است و اخیراً از مرز 8 میلیارد نفر عبور کرده است.
چالش جمعیت رو به رشد و آب و هوای غیرقابل پیشبینی، محققان را به توسعه فناوریهای نوآورانه سوق داده است که دسترسی مردم و حیوانات به آب آشامیدنی سالم را تضمین میکند. در تلاش برای حصول اطمینان از اینکه جمعیت انسانی از آب پاک محروم نمیمانند، روشهای نانوتکنولوژیکی مختلفی برای حذف آلایندههای خطرناک از منابع آب آشامیدنی ایجاد شدهاند.
فناوری نانو یا نانوتکنولوژی چیست؟
احتمالاً نام فناوری نانو یا نانوتکنولوژی را شنیده اید. این سوال در اواسط دهه 2000 به یک موضوع داغ در صنعت فناوری تبدیل شد. به عنوان مثال، نانوروباتها یا رباتهای میکروسکوپی، جزء اصلی رمانهای علمی تخیلی، سریالهای تلویزیونی و کتابها شدهاند.
نانوتکنولوژی کاربرد ماشین های کوچکی است که در تمامی زمینه های علمی مورد استفاده قرار می گیرند. ریچارد فاینمنفیزیکدان مشهور این مفهوم را در سال 1959 معرفی کرد. به گفته وب سایت آلیانس واتر، اگرچه اصطلاح “نانو فناوری” تا دهه 1980 ابداع نشد، فاینمن قبلاً ایده کنترل ماده در سطح مولکولی را مطرح کرده بود.
در علم نانو، پدیده ها در مقیاس نانومتری بررسی می شوند. نانوتکنولوژی شامل موادی با حداقل یک جزء است که ابعاد آنها کمتر از 100 نانومتر است. این مواد با توجه به مقیاس نانو، از نظر خواص مکانیکی، الکتریکی، نوری و مغناطیسی با مواد معمولی تفاوت زیادی دارند. اندازه کوچک و مساحت سطح بزرگ نانومواد آنها را به شدت جذب و واکنش پذیر می کند. علاوه بر این، نانومواد دارای تحرک بسیار بالایی در محلول هستند.
شرکت های مدیریت آب و فاضلاب همواره به دنبال راه های جدیدتر و کارآمدتر برای تصفیه آب هستند. یکی از شگفت انگیزترین پیشرفت ها در تصفیه آب و فاضلاب در 20 سال گذشته، فناوری نانو بوده است. اگرچه بیشتر عملیات مدیریت آب و فاضلاب در مقیاس بزرگ از فناوری نانو استفاده نکردهاند، این فناوری در مقیاس کوچکتر نویدبخش بوده و میتواند آب پاک را کارآمدتر از همیشه ارائه دهد.