همانطور که ماه با سرعت آهسته از زمین دور می شود، روزهای روی زمین طولانی تر می شوند. اما از حدود 2 میلیارد تا حدود 600 میلیون سال پیش، یک روز زمین حدود 19.5 ساعت بود. اکنون دانشمندان علت این مشکل را کشف کرده اند: تأثیر خورشید بر جو زمین برای مقابله با اثر مرگبار ماه.
به گزارش ScienceAlert، گروهی به رهبری هانبو وو و نورمن موریاخترفیزیکدانان دانشگاه تورنتو، کانادا، معتقدند که اگر تأثیر خورشید و ماه نبود، امروز یک روز روی زمین بیش از 60 ساعت طول می کشید. بنابراین، هنگام ساخت مدل های اقلیمی باید این موضوع را در نظر بگیریم.
حدود 4.5 میلیارد سال پیش، زمانی که ماه شکل گرفت، طول روز زمین که با چرخش زمین بر محور خود تعیین می شد، بسیار کوتاهتر بود. سوابق زمین شناسی نشان می دهد که طول روز زمین در طول زمان افزایش یافته است و دلیل آن عقب نشینی تدریجی ماه به میزان 3.78 سانتی متر در سال است.
تأثیر گرانشی ماه بر روی زمین مسئول نیروی جزر و مد اقیانوس ها است. همانطور که ماه به دور زمین می چرخد، نیروی گرانشی آن بر روی آب ها باعث بالا آمدن اقیانوس ها در دو طرف زمین شده است. تأثیر گرانش ماه بر این برآمدگی ها به عنوان یک ترمز عمل می کند و چرخش زمین را کند می کند. دانشمندان اغلب این اثر چرخشی را به اسکیت‌بازی تشبیه می‌کنند که دست‌هایش را برای کاهش سرعت باز می‌کند. بنابراین، هر صد سال 1.7 میلی ثانیه به روز زمین اضافه می شود.
با این حال، اقیانوس تنها مایعی نیست که زمین را احاطه کرده است. گاز نیز نوعی مایع است که زمین به وفور دارد. طبق توضیحات موری، نور خورشید با همان نوع برآمدگی‌ها باعث کشش اتمسفر می‌شود. اثر کشش گرانشی خورشید بر این برجستگی های جوی، نوعی نیروی چرخشی در زمین ایجاد می کند، با این تفاوت که به جای کاهش سرعت، چرخش زمین را تسریع می کند.