پرندگان توانایی های شگفت انگیزی دارند. برخی در آسمان اوج می گیرند بدون اینکه حتی بال بزنند. برخی بیش از یک قرن زندگی می کنند، در حالی که برخی دیگر مانند رنگین کمان توجه را به خود جلب می کنند. اما آیا تا به حال دیده اید که پرنده ای در آسمان پرواز کند و به این فکر کرده باشید که چقدر می تواند بالا برود؟
گونه ای از کرکس به نام دال روپلی (Gyps rueppellii) رکورددار بالاترین ارتفاع پرواز در بین پرندگان است. در سال 1973، نماینده این گونه کرکس با یک هواپیمای مسافربری تجاری در ارتفاع 11300 متری ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد. در حالی که یکی از موتورهای هواپیما آسیب دیده بود، هواپیما سرانجام توانست فرود بیاید. اما پرنده چندان خوش شانس نبود. تنها چیزی که باقی مانده بود پرهایی بود که با آن پرنده را می شد شناسایی کرد.
پرنده ای که با هواپیما برخورد کرده احتمالا جفتی داشته که پس از مرگش تنها مانده است. این پرندگان بسیار اجتماعی هستند و اعتقاد بر این است که تک همسر هستند و هر دو والدین در مراقبت از بچه های خود در 150 روز اول زندگی خود همکاری می کنند.
دال روپالی بومی منطقه ای از آفریقا به نام ساحل است که شامل زمینی بین صحرای بزرگ آفریقا و دشت های گرم سودان است و کشورهایی مانند زیمبابوه، سنگال و اتیوپی در این منطقه قرار دارند. گاهی اوقات آنها در اسپانیا نیز یافت می شوند.
در فهرست قرمز IUCN، دال روپلی جزو گونه های در خطر انقراض طبقه بندی شده است. مانند بسیاری از پرندگان دیگر در آفریقا، به دلیل از بین رفتن زیستگاه، شکار و دسترسی محدود به تنها منبع غذایی خود، یعنی لاشه حیوانات، در معرض خطر انقراض قرار دارند. مسمومیت نیز یکی از مشکلات بزرگ پیش روی این پرندگان به ویژه در شرق آفریقا است. این تا حد زیادی به دلیل نوعی آفت کش به نام کربوفوران است، اگرچه دیکلوفناک نیز احتمالاً در مسمومیت آنها نقش دارد.
دیکلوفناک یک داروی ضدالتهابی است که می توان از آن برای درمان حیوانات استفاده کرد، اما تغذیه از لاشه حیواناتی که این دارو را دریافت کرده اند حتی می تواند کرکس ها را از بین ببرد. با توجه به اینکه دال روپلی می تواند گوشت آلوده به سیاه زخم و بوتولیسم را بدون مشکل بخورد، شگفت آور است.
اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید که روزی دال روپلی را ببینید، این منظره ای است که به راحتی فراموش نمی کنید. قد این پرندگان به حدود یک متر می رسد و سر آنها بدون پر است. به نظر می رسد این سازگاری به این پرندگان کمک می کند تا به راحتی سر خود را در هنگام تغذیه در لاشه فرو کنند. طول بال های قدرتمند دال روپلی به بیش از دو متر می رسد. اما هنگام پرواز زیاد از آنها استفاده نمی کنند. آنها می توانند به ارتفاعات زیادی برسند و از ستون های گرمایی که از سطح زمین بلند می شوند برای جستجوی طعمه استفاده کنند.
این احتمال وجود دارد که رویداد 1973 یک رویداد پرت بوده باشد. دلایلی مانند کمبود اکسیژن باعث می شود که پرندگان در نزدیکی هواپیماهای مسافربری پرواز نکنند.
پرندگان دیگری که از نظر توانایی پرواز بسیار چشمگیر هستند عبارتند از: ترن خاکستری (شن شن(که در موردی به ثبت رسیده است که آنها از چنگال عقاب های هیمالیا در حال پرواز در ارتفاع 10000 متری و غاز سروری)indicus را در نظر می گیرد) که در ارتفاع حداکثر 7300 متری مشاهده شده و دارای ریه های بزرگ برای مقابله با کمبود اکسیژن است.