این خشکی عظیم که اکنون زیر آب است ظاهرا زمانی محل زندگی نیم میلیون نفر بوده و مهاجرت به استرالیا را تسهیل کرده است.
یکی از خارق‌العاده‌ترین داستان‌های مهاجرت انسان به حدود 70000 سال قبل بازمی‌گردد. زمانی که اجداد ما از آسیای جنوب شرقی به استرالیای کنونی مهاجرت کردند، از منظره‌ای غرق‌شده عبور کردند که شبیه آتلانتیس افسانه‌ای است. این مهاجران اولین مردمی بودند که این سرزمین ناپدید شده باستانی را خانه خود نامیدند.
دریانوردی انسان در این سرزمین باستانی توسط سوابق باستان شناسی و شواهد بسیاری پشتیبانی می شود. اما مدت هاست که محققان به دنبال جزئیات مهاجرت اولین مردم به استرالیای کنونی بوده اند. به عنوان مثال، سرعت سفر چقدر بود و تازه واردان چه مسیرهایی را در این قلمرو وسیع طی کردند؟
اکنون، مطالعه جدیدی که در مجله Nature منتشر شده است، برخی از پاسخ های احتمالی را ارائه می دهد. با کمال تعجب، این بررسی همچنین به شناسایی مکان‌های باستان‌شناسی کشف‌نشده احتمالی کمک می‌کند که محققان می‌توانند به دنبال شواهد جدید باشند.
70000 سال پیش، پایین آمدن سطح دریا با ایجاد خشکی وسیع ساهول به پایان رسید.
این تحقیق جدید ابرقاره عظیم معروف به Sahul را بررسی می کند. ابرقاره ماقبل تاریخ Sahul یک خشکی عظیم است که حدود 70000 سال پیش، در دوران پلیستوسن و در اواسط آخرین عصر یخبندان روی زمین ظاهر شد. در این دوره، یخبندان سطح دریا را پایین آورد و مناطقی از فلات قاره زیر آب را در معرض دید قرار داد. فلات Sahole سرزمین اصلی استرالیا را به پاپوآ گینه نو در شمال و تاسمانی را در جنوب متصل می کند.
در آن زمان، سطح دریاها برای هزاران سال پایین بود، اما سایر شرایط زمین شناسی و محیطی آن دوره همچنان در حال توسعه بودند. به عنوان مثال تغییر الگوی بارندگی، تغییر در جریان رودخانه، گسترش یا کاهش جنگل ها و مراتع و رسوب گذاری در منطقه در این مدت مشاهده شده است. همه این عوامل بر تأثیر زمین و در نتیجه نحوه اکتشاف مردم تأثیر می گذارد.