پریدن پلک معمولاً نشانه مشکل جدی نیست و به‌سرعت برطرف می‌شود. اما در برخی موارد مثلا وقتی در حال رانندگی هستید یا در یک جلسه حضور دارید، پرش پلک می‌تواند دردسرساز و آزاردهنده باشد.
پرش پلک معمولاً نشان می‌دهد که برای رفع فشار و پریشانی نیاز به استراحت دارید. در موارد بسیار نادر پریدن پلک نشانه مشکلی جدی است.
علت پریدن پلک چیست؟
اسپاسم‌های گهگاه پلک چشم معمولاً به‌خودی‌خود برطرف می‌شوند. اما اینکه علت انقباضات پلک چیست و چگونه می‌توان آن‌ها را متوقف کرد، سؤالاتی محسوب می‌شود که برای همه ما پیش آمده است.
انقباض پلک چشم می‌تواند ناشی از تحریک سطح چشم یعنی قرنیه یا غشاهای پوشاننده پلک یعنی ملتحمه باشد.
به نوشته‌ی وب‌سایت کلینیک کلیولند، مشکلات پزشکی که می‌توانند موجب پرش پلک (یکی یا هر دو پلک) شوند، عبارت‌اند از:
بلفارواسپاسم: نوعی اختلال سیستم عصبی که موجب افزایش پلک زدن و بسته‌شدن غیرارادی هر دو چشم می‌شود. گاهی اوقات بلفارواسپاسم با اختلال هسته‌های قاعده‌ای مغز ارتباط دارد. بلفارواسپاسم نوعی اختلال حرکتی به نام دیستونی است که در آن حرکات غیرارادی تداوم دارد و معمولاً در طول زمان بدتر می‌شود.
اسپاسم عضلات صورت: این وضعیت موجب انقباض عضلات یک سمت صورت ازجمله پلک‌ها می‌شود. به‌عقیده‌ی تحریک عصب صورت موجب این اسپاسم‌ها می‌شود.
پرش پلک یا میوکیمیا: میوکیمیا اختلال دیگری است که معمولاً یک چشم را درگیر می‌کند و نسبت به بلفارواسپاسم شدت کمتری دارد.
سندرم مِیگ: افرادی که به بلفارواسپاسم خودبه‌خودی خوش‌خیم مبتلا هستند، گاهی دچار سندرم میگ می‌شوند (که به سندرم بروگل نیز معروف است). این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که دچار اسپاسم‌های دردناک و شدید عضلاتی می‌شوید که چشم‌ها، بخش پایین صورت و فک را حرکت می‌دهند. افراد مبتلا به سندرم میگ علاوه بر اسپاسم پلک دچار اسپاسم زبان و آرواره نیز هستند. علت این اختلال هنوز شناخته نشده، اما این باور وجود دارد که با هسته‌های قاعده‌ای مغز در ارتباط است.