در اوایل سال جاری، یک مطالعه مهم توسط محققان ایتالیایی منتشر شد که میکروپلاستیک‌ها (تکه‌های کوچک پلاستیکی که با شکستن قطعات بزرگتر پلاستیک تولید می‌شوند) را در بیش از 50 درصد از رسوبات چربی در شریان‌ها شناسایی کرد. محققان اخیراً از کشف غلظت قابل توجهی از میکروپلاستیک ها در بیضه ها خبر داده اند.
اکنون یک مطالعه جدید در چین گزارش می‌دهد که میکروپلاستیک‌ها در لخته‌های خونی که با جراحی از شریان‌های قلب و مغز و سیاهرگ‌های عمقی پاها خارج می‌شوند، وجود دارد. بدیهی است که این مواد به تمام قسمت های بدن ما راه پیدا کرده اند.
به گزارش Science Alert، مطالعه جدید تنها بر روی 30 بیمار انجام شد و نسبت به مطالعه ایتالیایی که 257 بیمار را به مدت 34 ماه دنبال کرد، کوچکتر بود، اما همچنان ارتباطی بین سطوح میکروپلاستیک در لخته های خون و شدت بیماری را نشان داد. مطالعه ایتالیایی نشان داد که وجود میکروپلاستیک ها خطر حمله قلبی یا سکته را افزایش می دهد.
بیماران شرکت کننده در این مطالعه پس از سکته مغزی قبلی، حمله قلبی یا ترومبوز ورید عمقی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. ترومبوز ورید عمقی وضعیتی است که در آن لخته‌های خون در سیاهرگ‌های عمقی، معمولاً در پاها یا لگن ایجاد می‌شوند.
بیماران با میانگین سنی 65 سال، سابقه سلامتی و سبک زندگی متفاوتی مانند سیگار کشیدن، مصرف الکل، فشار خون بالا یا دیابت داشتند. آنها روزانه از محصولات پلاستیکی استفاده می کردند و تقریبا نیمی از آنها در مناطق شهری و نیمی در مناطق روستایی زندگی می کردند.
با استفاده از تجزیه و تحلیل شیمیایی، میکروپلاستیک‌ها با اشکال و اندازه‌های مختلف در 24 لخته از 39 لخته خون شناسایی شدند. این آزمایش‌ها همچنین انواع پلاستیک‌هایی را که در مطالعه ایتالیایی فوق‌الذکر شناسایی شدند، شناسایی کردند: پلی وینیل کلراید (PVC) و پلی اتیلن (PE). این تعجب آور نیست زیرا پلی وینیل کلرید (اغلب در ساخت و ساز استفاده می شود) و پلی اتیلن (عمدتاً در بطری ها و کیسه های خرید استفاده می شود) از رایج ترین محصولات پلاستیکی هستند.
مطالعه جدید همچنین پلی آمید 66 را در لخته ها شناسایی کرد. پلی آمید 66 یک پلاستیک رایج است که در پارچه ها و منسوجات یافت می شود. از 15 نوع پلاستیک شناسایی شده در این مطالعه، پلی اتیلن فراوان ترین بود و 54 درصد از ذرات آنالیز شده را تشکیل می داد.
محققان همچنین دریافتند افرادی که سطوح میکروپلاستیک بیشتری در لخته‌های خون خود دارند، نسبت به بیمارانی که میکروپلاستیک‌ها در لخته‌های خون خود یافت نمی‌شوند، سطح دیدیمر بیشتری دارند.
دی دیمر یک قطعه پروتئینی است که در طی تجزیه لخته های خون آزاد می شود و به طور معمول در پلاسمای خون وجود ندارد. بنابراین، سطح بالای دی دیمر در آزمایش خون ممکن است نشان دهنده وجود لخته های خون باشد. این موضوع باعث شد تا محققان حدس بزنند که میکروپلاستیک ها می توانند به نوعی در خون تجمع کنند و وضعیت لخته شدن خون را بدتر کنند.
در مطالعه جدید، سطح میکروپلاستیک در خون بیماران اندازه‌گیری نشد و از آنجایی که این یک مطالعه مشاهده‌ای است، علیت را ثابت نمی‌کند و فقط می‌تواند پیوندهای احتمالی را نشان دهد.
نویسندگان مقاله می گویند این یافته ها نشان می دهد که میکروپلاستیک ها ممکن است به عنوان یک عامل خطر احتمالی مرتبط با سلامت عروق عمل کنند. با این حال، آنها همچنین تاکید می کنند که برای تایید روندهای مشاهده شده به مطالعات بزرگتر نیاز است.
تحقیق در دفتر خاطرات eBioMedicine منتشر شده است.