هر آنچه باید در مورد عفونت کلیه و علائم آن بدانید

پزشک معمولاً سابقه پزشکی فرد را برای مشکلات سلامتی مرتبط با عفونت کلیه بررسی می کند. روش های تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینهی جسمی: پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد و سلامت عمومی فرد شامل ضربان قلب، فشار خون، درجه حرارت، علائم کم آبی و تعداد تنفس را بررسی می کند. پزشک همچنین قسمت میانی و پایین کمر را از نظر درد و حساسیت به لمس ارزیابی می کند.

معاینه مقعداگر بیمار مرد باشد، پزشک ممکن است از یک معاینه رکتوم دیجیتال برای بررسی بزرگی پروستات که می‌تواند گردن مثانه را مسدود کند، استفاده کند.

معاینه لگن: اگر بیمار یک زن جوان باشد، پزشک ممکن است معاینه لگنی را انجام دهد تا بررسی کند که آیا فرد مبتلا به بیماری التهابی لگنی بدون علامت است یا خیر. زنان نیز ممکن است نیاز به انجام تست بارداری داشته باشند.

نمونه گیری ادرار: فرد می تواند نمونه ادرار را در ظرف مخصوص برای آنالیز آزمایشگاهی بگیرد. اگر نمونه ادرار حاوی باکتری و گلبول های سفید باشد، ممکن است نشان دهنده عفونت باشد. هم علائم و هم نتایج آزمایش می توانند به تشخیص کمک کنند.

تفسیر: پزشک ممکن است سی تی اسکن، ام آر آی یا سونوگرافی از ناحیه کلیه را درخواست کند.

اگر بیمار بلافاصله برای درمان عفونت کلیه به پزشک مراجعه نکند، خطر عوارض جدی زیر وجود دارد:

پیلونفریت آمفیزماتوز (EPN)پیلونفریت آمفیزماتوز یک عارضه بسیار نادر و بالقوه کشنده است. در این عفونت شدید، باکتری های نکروز بافت کلیه را تخریب می کنند. علائم این بیماری شامل تب، حالت تهوع، درد شکم، استفراغ و گیجی است. زنان مبتلا به دیابت در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند. اگر فردی از پیلونفریت آمفیزماتوز رنج می برد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

آبسه کلیه: چرک می تواند در آبسه های بافت کلیه جمع شود. علائم آبسه کلیه شامل خون در ادرار، کاهش وزن و درد شکم است. گاهی برای تخلیه چرک نیاز به جراحی است. عوامل خطر شامل سنگ کلیه، بارداری و دیابت است.

نارسایی حاد کلیه: یک یا هر دو کلیه ممکن است عملکرد خود را از دست بدهند. ممکن است فرد تا زمانی که داروها اثر نکنند نیاز به دیالیز داشته باشد.

ترومبوز ورید کلیه: تشکیل لخته خون در یکی از وریدهای اصلی کلیه می تواند منجر به کاهش خون رسانی به این اندام شود. این وضعیت می تواند باعث آسیب حاد کلیوی یا بیماری مزمن کلیه شود.

مسمومیت خون یا سپسیسسپسیس یک اورژانس پزشکی است که نیاز به تشخیص و درمان فوری پزشکی دارد. این وضعیت منجر به افت شدید فشار خون می شود و بر گردش خون تأثیر می گذارد. خون می تواند آنقدر آهسته حرکت کند که در رگ های خونی لخته شود. اگر خون به خوبی گردش نکند، نارسایی کلیه ممکن است رخ دهد. علائم سپسیس عبارتند از:

• تورم یا تورم
• دشواری در تنفس
• خستگی
• حالت تهوع
• گیجی
• تشنج
• به دست آورده

فردی که مشکوک به عفونت کلیه است باید فورا به پزشک مراجعه کند. عفونت کلیه می تواند عوارضی ایجاد کند، به ویژه در افرادی که شرایط زیر را دارند:

• مردان
• زنان باردار که ممکن است عفونت های بدون علامت داشته باشند
• افراد مبتلا به انسداد مزانشیمی
• افراد دچار نقص ایمنی
• سالمندان بالای 80 سال
• افراد مبتلا به هیدرونفروز یا تورم کلیه در نتیجه انسداد مزانتر یا ناهنجاری آناتومیک
• افراد مبتلا به سنگ کلیه
• افرادی که ارتباط نادر و غیر معمول بین مثانه و روده بزرگ دارند
• افرادی که سابقه استفاده از کاتتر ادراری دارند
• افراد مبتلا به عفونت های مزمن که هیچ تاثیری روی آنها ندارد

اگر فرد مبتلا به عفونت کلیه به دنبال کمک پزشکی نباشد، می تواند عوارض جدی داشته باشد. در صورت داشتن شرایط زیر باید به پزشک مراجعه کنید:

• درد مداوم در وسط و پایین کمر و پهلوها
• آگوه
• حالت تهوع و ضعف عمومی

بیشتر عفونت های کلیه در نتیجه عفونت های مجاری ادراری ایجاد می شود. بهترین راه برای پیشگیری از عفونت کلیه، انجام اقداماتی برای جلوگیری از عفونت مجاری ادرار یا مثانه است. برخی از توصیه ها برای عواملی که می توانند به پیشگیری از عفونت کلیه کمک کنند عبارتند از:

• آبرسانی: مایعات به خصوص آب زیاد بنوشید.
• دفع ادرار: هر زمان که نیاز به ادرار داشتید، ادرار کنید و منتظر نمانید.
• رابطه جنسی: بعد از رابطه جنسی ادرار کنید. همچنین قبل و بعد از رابطه جنسی، اندام تناسلی خود را بشویید.
• بهداشت: روزانه اندام تناسلی خود را بشویید و از اسپری دئودورانت در ناحیه تناسلی استفاده نکنید و همچنین از دوش واژینال خودداری کنید. پس از اجابت مزاج، مقعد را از جلو به عقب تمیز کنید. این امر خطر انتقال باکتری به اندام تناسلی را کاهش می دهد.
• مصرف فیبر: مقدار زیادی فیبر بخورید تا مدفوع به راحتی دفع شود و باعث تحریک یا ضایعات پوستی نشود. یبوست خطر عفونت کلیه را افزایش می دهد و کمبود فیبر با سنگ کلیه مرتبط است.