خشک‌ترین منطقه قطب جنوب که به دلیل کمبود برف یا یخ به «دره‌های خشک مک‌مردو» معروف است، تقریباً از دو میلیون سال پیش باران ندیده است. این منطقه 4800 کیلومتر مربعی تقریباً خشک است که بخشی از آن به دلیل کوه های اطراف است که جریان رطوبت را مسدود می کند.
باد علاوه بر کوه ها، دره ها را نیز فرا می گیرد. این بادهای نسبتاً گرم با حداکثر سرعت 320 کیلومتر در ساعت می وزند و با حرکت تبخیر شده و رطوبت را از منطقه خارج می کنند.
دانشمندانی که در قطب جنوب کار می کنند ادعا می کنند که هوا به قدری خشک است که چیپس و ذرت بو داده هرگز کهنه نمی شوند، موهای خیس و حوله ها بعد از حمام سریع خشک می شوند و اصلاً هیچ کپکی وجود ندارد. نکته منفی زندگی در چنین مکان های خشکی این است که پوست شما به دلیل کمبود رطوبت بسیار خشک و ترک می خورد. همچنین به دلیل خشکی حفره بینی، مخاط بینی شما خونی می شود.
شاید به نظر برسد که یک قاره یخی نیز باید آب داشته باشد، اما کمبود آب در قطب جنوب یکی از خطرات بزرگ است. بسیاری از اولین کاشفان قطب جنوب، از جمله Capt رابرت فالکون اسکاتبه دلیل کم آبی، خستگی مفرط با بسیاری از عوارض ناشی از سرماخوردگی مانند سرمازدگی جان باخت.
هنری ورسلی در سال 2016، افسر سابق ارتش بریتانیا تلاش کرد اولین فردی باشد که به تنهایی و بدون کمک از قطب جنوب عبور کرد. او در هفتاد و یکمین روز سفرش که تنها 48 کیلومتر با هدفش فاصله داشت، به دلیل خستگی مفرط و کم آبی منصرف شد. ورسلی در سن 55 سالگی پس از انتقال با هواپیما به بیمارستانی در جنوب شیلی درگذشت.