پنجاهمین سالگرد آسمانخراشی که پاریسی ها از آن متنفرند

یک جوک قدیمی در پاریس وجود دارد که می گوید بهترین منظره پایتخت فرانسه از بالاست برج مونپارناس (تور مونپارناس) دیدم. و نه به خاطر منظره خیره کننده برج ایفل یا کلیسای جامع Sacré-Coeur در بالای مونمارتر، بلکه به این دلیل که اینجا تنها جایی است که نگاه شما به خود آسمان خراش، زشت ترین ساختمان در چشم پاریسی ها، نمی افتد.

مونپارناس از زمان افتتاح برج شیشه ای شکلاتی 59 طبقه در سال 1973 توسط بسیاری از پاریسی ها به عنوان لکه ای بر منظره شهری “شهر چراغ ها” مورد انتقاد قرار گرفته است. این تنها آسمان خراش در پاریس است که 210 متر ارتفاع دارد در شهری که بیشتر به خاطر آن شهرت دارد. یکنواختی معماری آن

با توجه به اینکه پاریسی ها در طول تاریخ مخالف تغییرات عمده در ظاهر شهر خود بوده اند، خشم اولیه علیه این ساختمان دور از انتظار نبود. زمانی که برج ایفل در سال 1889 تکمیل شد، در ابتدا توسط بسیاری مورد تمسخر قرار گرفت. او اهرام شیشه ای موزه لوور را ساخت من پای هستم IM Pei که در اواسط دهه 1980 بیرون از این موزه نصب شد، به همین سرنوشت دچار شد.

در حالی که ساکنان شهر در نهایت به این سازه های نمادین هجوم آوردند، برج مونپارناس با نزدیک شدن به پنجاهمین سالگرد تاسیسش همچنان مورد نفرت بسیاری قرار می گیرد.

شهری در حال تغییر

برای درک اینکه چرا بسیاری از پاریسی‌ها برج مونپارناس را نابجا می‌دانند، ابتدا باید بفهمیم که چرا شهر به شکل امروزی به نظر می‌رسد.

طرح شهری پاریس و سبک معماری آن مربوط به اواسط قرن نوزدهم است. در آن زمان این شهر شلوغ و پر از آلودگی و بیماری بود. ناپلئون سوم در پی آن بود که آن را از بارون به نمادی از عظمت فرانسه تبدیل کند جورج یوجین هاوسمنفرماندار وقت سن از این استفاده کرد تا پایتخت را به شهری پر جنب و جوش و مدرن تبدیل کند.

هاسمن بسیاری از خیابان‌های باریک قرون وسطایی پاریس و ساختمان‌های فرسوده را تخریب کرد تا راه را برای خیابان‌های وسیع، میدان‌های عمومی، پارک‌های سرسبز و یک سیستم فاضلاب جدید باز کند که همگی به احیا و پاکسازی شهر کمک کردند.

مشهودترین بخش میراث هاوسمن سبک معماری است که نام او را یدک می کشد: ساختمان های مسکونی هاوسمان، سازه های شش طبقه با نمای سنگی که در سرتاسر پاریس قرار دارند و زیبایی شناسی متمایز و یکنواختی به شهر می بخشند.

حدود یک قرن بعد، پاریس با بحران هویت دیگری مواجه شد. اگرچه پایتخت فرانسه دست نخورده باقی ماند، جنگ جهانی دوم بسیاری از کشور را ویران کرد. بازسازی به معنای فرصتی برای کشور بود تا دوباره مدرن شود، این بار با افزودن بزرگراه های ملی و آسمان خراش های جدید. همانطور که در ایالات متحده و انگلستان انجام شد.

مونپارناس، منطقه ای در جنوب پاریس، یکی از اولین نامزدها برای یک پروژه بزرگ نوسازی شهری در این شهر در دوران رونق اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم بود.

این منطقه قبلاً دستخوش تغییرات زیادی شده است. در دهه 1920 مکانی برای نویسندگان و هنرمندانی مانند سالوادور دالی و ارنست همینگوی یک نقطه داغ بوهمیایی بود. اما در دهه 1950 این شهر تبدیل به بخشی از شهر شد که با خیابان‌های کوچک، ساختمان‌های متروکه و ایستگاه‌های قطار مملو از جمعیت مشخص می‌شد.

اگرچه از قبل برای این برج برنامه ریزی شده بود، اما پس از استقرار جمهوری پنجم فرانسه و بازگشت رئیس جمهور شارل دوگل در سال 1958 به قدرت رسید و شتاب بیشتری گرفت.

هدف این بود که یک منطقه مدرن برای نسل جدیدی از تاجران یقه سفید بسازیم، پر از دفاتر. ساختمان‌های مسکونی جدید، یک ایستگاه قطار بازسازی‌شده، یک بزرگراه به فرودگاه جدید در حال ساخت در جنوب پاریس – و برج مونپارناس.

در ابتدا هیجان زیادی در مورد چشم انداز مدرن سازی پاریس، به ویژه در میان معماران، مهندسان و کارآفرینان وجود داشت. اما افکار عمومی به سرعت مخالف برج شد و ساکنان محلی از ارتفاع آن در محله ای با ساختمان های کوتاه تر انتقاد کردند.

بسیاری از ساکنان شکایت داشتند که آسمان‌خراش منفرد – بلندترین آسمان‌خراش اروپا در زمان تکمیل آن در سال 1973 – در شهری که بیشتر ساختمان‌ها تنها شش طبقه ارتفاع دارند، جای خود را نداشت.

با وجود این نگرانی ها، این پروژه ادامه یافت. رئيس جمهور ژرژ پمپیدو او توسعه مونپارناس را در سال 1969 تصویب کرد و یک سال بعد اولین سنگ بنای این بنا گذاشته شد.

یکی از رهگذران در تصاویر آرشیوی که در یک مستند اخیر درباره برج مونپارناس در تلویزیون فرانسه نشان داده شده است، گفت: “این وحشتناک است.”

با این حال برخی از ساکنان این برج را مدرن و نشانه پیشرفت می دانستند. این ساختمان همچنین ساکنان مشهوری از جمله روسای جمهور مختلف فرانسه را داشته است. فرانسوا میتران، ژاک شیراک و امانوئل مکرون هر سه در طول نیم قرن گذشته کمپین هایی در آن داشته اند.

اگرچه برج مونپارناس هرگز محبوب نبوده است، اما همچنان دفاتر مجهز، مناظر زیبای پاریس و دسترسی آسان به حمل و نقل عمومی را ارائه می دهد.

آینده آسمان خراش های پاریس

برخلاف برج ایفل، مردم هنوز از برج مونپارناس ناراحت هستند. اعتراضات عمومی باعث شد شورای شهر پاریس در سال 1977 ساخت ساختمان های بیش از 37 متر را ممنوع کند. در سال 2010، آسمان خراش ها به لادن یا سایر حومه ها تبعید شدند. زمانی که مقامات شهر پاریس الزامات ارتفاع را کاهش دادند تا امکان ساخت برج های اداری بلند در حومه شهر فراهم شود.

این تصمیم باز هم جنجال به پا کرد. منتقدان به برج مونپارناس به عنوان یک داستان هشدار دهنده اشاره کرده اند، زیرا بسیاری هنوز این آسمان خراش 50 ساله را به عنوان یک موزاییک زشت می بینند.

پس از یک فرآیند طولانی مناقصه، مقامات شهر پاریس دومین آسمان خراش را در سال 2015 در پاریس ساختند. برج مثلثی 180 متر را تایید کردند. انتظار می رود این سازه در سال 2026 تکمیل شود، باید دید این برج مانند برج مونپارناس باعث خشم عمومی خواهد شد یا خیر؟