در انتهای سالن های هشتم و نهم نمایشگاه، نزدیک صحنه ای که فعالان اکوسیستم هر روز چندین پنل تخصصی برگزار می کردند، غرفه ای وجود داشت که نوجوانان دست پر به آنجا می آمدند. 12 تیم از استان های سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، تهران و هرمزگان غرفه کوچک تینوستار را بین خود تقسیم کردند و ایده ها و خلاقیت های خود را به نمایش گذاشتند.
کارگاه ها در گوشه سالن برگزار می شد و بچه ها می توانستند در آن شرکت کنند اما بیشتر آنها ایده ها و خلاقیت های خود را برای بازدیدکنندگان پشت غرفه توضیح دادند.
سما و سنا اسماعیلی فر با هم یک بازی ساختند که با آموزش غیرمستقیم و نه گفتن مفاهیم را آموزش می دهد: «این ایده از کلاس فیزیک بود. وقتی گرانش کشف شد، دانشمند دانشجوی بدبخت. اگر این مفاهیم کشف نمی شد، کتاب درسی ما خیلی کوتاه بود. مقاله ای هم خوانده بودیم که تأثیر «نه» در یادگیری بسیار زیاد است. آنها را با هم ترکیب کردیم و یک بازی ساختیم.» نام بازی آنها کشف است. در حال حاضر سه مرحله ساخته شده است و نمایشگاه را فرصتی برای ارائه کار خود و رفع ایرادات آن دیدند: «در مرحله بعد اگر بخواهیم آن را توسعه دهیم، ما به اسپانسر نیاز داریم ما می خواهیم دانش آموزان با استعداد به تیم ما بپیوندند.
آنها دانش آموز کلاس یازدهم ریاضی و فیزیک هستند و دانش آموزان کلاس هفتم با رشته هایی مانند داده کاوی، هوش مصنوعی، توسعه بازی و طراحی وب سایت آشنا هستند و می خواهند در دانشگاه کامپیوتر بخوانند.
سنا می‌گوید در آن زمان، فیلتر کردن دسترسی به آموزش و دسترسی‌هایی که باید به بازی می‌دادند را برایشان دشوار می‌کرد: «فیلتر کردن یک مانع بزرگ بود، شبکه ضعیف بود. علاوه بر این، به عنوان مثال، ما به دو لپ تاپ نیاز داشتیم. زمانی که شروع به فعالیت کردیم، قیمت هنوز پایین بود، اما زمانی که می خواستیم بخریم، قیمت ها چند برابر شد.»
زمانی که دانش‌آموز دوره متوسطه بودند، پروژه‌شان خللی در تحصیلشان ایجاد نکرد، اما دبیرستان و کنکور کار را سخت کرد و با وجود اینکه در جشنواره خوارزمی پذیرفته شدند، سهمیه‌های این جشنواره کاهش یافت: «اگر قبل از انتقال به سهمیه خوارزمی 20-25 درصد بود الان 10 درصد است. کمتر بچه‌ای تشویق می‌شود در این جشنواره شرکت کند.» مدام با کسانی مواجه می‌شوند که می‌گویند حالا سن شما برای کار کردن کم است، بهتر است برای کنکور وقت بگذارید: «کارآموزانی که رفتیم، این را گفتند. خیلی زود بود و اینکه وقتی پیر شدی آنقدر کار می کردی که خسته می شدی، کلیشه های جنسیتی هم وجود داشت، می گفتند برای دختر خیلی زود است که کار کند، البته بیشتر این حرف ها خارج از خانواده بود. ما هم با گوش ندادن و بی توجهی مقاومت کردیم.»
به مهاجرت فکر می کنید؟
– واضح است که ما به فکر مهاجرت هستیم. این همه در مورد مهاجرت است. یک قسمت مسیر زندگی و مدرسه تیزهوشان بود که ما را به تحقیق علاقه مند کرد، اما 90 درصد جمع آوری رزومه و راحت شدن است. اکنون تحت فشار هستیم و در آینده امیدواریم مهاجرت کنیم و پیشرفت کنیم.
آلن اسماعیلی و نازنین فاطمه مهدی زاده 17 سال سن دارند و کارشان هوش مصنوعی مبتنی بر سلامت است. آنها به همراه دیگر هم تیمی خود درسا شریفی، دستیار سلامتی ایجاد کردند که کاربر می تواند علائم را بگوید و طبق پایگاه داده تصمیم درمانی بگیرد.
آنها در سال 1400 شروع به یادگیری کدنویسی و پایتون کردند و در سال 1401 کدهای خود را منتشر کردند: «این برنامه مقرون به صرفه است و هیچ محدودیت مالی، مکانی و زمانی برای مراجعه به پزشک ندارد. بخش دیگری از کار ثبت الکترونیکی است که امکان ارتباط آنلاین بین بیمار و پزشک را فراهم می کند. گاهی اوقات لازم است که پزشک بیمار را به طور مرتب معاینه کند و ممکن است برخی بی احتیاطی کنند یا به پزشک اطلاع ندهند. مزیت طرح ما این است که بسیاری از افراد به دلیل محدودیت های مالی و مکانی و زمانی به پزشک مراجعه نمی کنند اما طرح ما این محدودیت ها را ندارد. از طرفی در بخش فایل های الکترونیکی چون از کاغذ استفاده نمی شود برای محیط زیست بهتر است، مقرون به صرفه تر و از طرفی امنیت بیشتری دارد. در قسمت دستیار صوتی به دلیل اینکه امکان تعامل دو طرفه را دارد بیشتر برای مخاطب جذاب است.
آنها در مدرسه فرزانگان در رشته تجربی تحصیل می کنند و معلمشان ساینا ادیبان به آنها کمک کرده است. آنها می خواهند یک وب سایت برای پروژه خود ایجاد کنند، علائم و بیماری ها را گسترش داده و به روز کنند.
امیرعلی و هم تیمی هایش یک بازی شبیه ساز رانندگی ساخته اند. آنها 17 سال دارند و در مدرسه ای در منطقه 7 تهران درس می خوانند. بارها شنیده اند که این شغل آینده ای ندارد و بهتر است به این درس پایبند باشیم: «من می گویم چشم، اما کارم را انجام می دهم».
آنها همچنین دوست دارند مهاجرت کنند زیرا «آینده بهتری را می توان در کشورهای خارجی ساخت. تحریم هایی داریم که ما را از کار کردن باز می دارد. فیلتر کردن نیز مشکل بزرگی است. گوگل پلی، اپ استور، سایت هایی که پیش نیاز اندروید دارند را فیلتر کنید. ما برای دانلود خروجی اندروید و آپلود فایل ها با مشکل زیادی مواجه شدیم.
او چهار سال است که روی این بازی کار می کند. از صبح تا نیمه شب: «و من در مدرسه روی این پروژه کار می کنم. تاکنون در مایکت و بازار منتشر شده است
یکی از گروه های سیستان و بلوچستان در حال کار بر روی پروژه Smart Seam است. ترنم دهباشی 17 ساله است و در رشته تجربی تحصیل می کند: «هر کدام از ما زخم هایی داشتیم که عزت نفس مان را کاهش می داد، بنابراین می خواستیم راه حلی پیدا کنیم تا اگر فردی روی صورتش جراحی می کند، مجبور به انجام این کار نشود. یک جراحی دیگر برای رفع آن انجام دهید و اعتماد به نفس داشته باشید تا هوای بیشتری داشته باشید. این نخ بخیه با تراشه های خود می تواند پزشک را از روند بهبودی بیمار مطلع کند.
برای ترنم و هم تیمی هایش، همه چیز با شرکت در یک استارت آپ سلول های بنیادی در استانشان آغاز شد. مربیان به توسعه ایده آنها کمک کردند و دانشگاه علوم پزشکی زاهدان آنها را به آزمایشگاهی مجهز کرد که در آن بتوانند محصولات تولید کنند. آنها یک سال است که روی این پروژه کار می کنند و برای کسب تجربه به نمایشگاه آمده اند.
مهاجرت در ذهن او معنای دیگری دارد، معنای آمدن به تهران: «ما این محصول را تولید کردیم تا در کشور خودمان کار کنیم. اگر به تهران مهاجرت کنیم، می توانیم بیشتر به کشورمان کمک کنیم.»
امیرمهدی و سه هم تیمی دیگرش یک تور مجازی برای بازدید از مکان های فیزیکی طراحی کردند و برای ارائه آثار خود و ملاقات با کارشناسان به نمایشگاه آمدند. آنها دانشجوی هنرستان هستند و می خواهند در آینده کار خود را با متاورس ترکیب کنند. امیرمهدی فعلا قصد هجرت ندارد.
گروهی دیگر از دانش‌آموزان برای ساده‌سازی روش سنتی و زمان‌بر ارسال آثار بر روی فلش و سی‌دی، سیستم ارسال دیجیتالی را برای آموزش طراحی کردند: «مدیران می‌توانند آثار را در پنل مدیریت ارسال کنند و آموزش و پرورش نیز می‌تواند از همان پنل ببیند و قضاوت کند. در بخش عمومی منتشر شود. در فضای مجازی نیز تحولات دانش آموز معرفی می شود. آرین داستانی و داریوش ایلبیگی و هم تیمی هایشان 18 سال سن دارند و تا چند روز دیگر در این آزمون شرکت می کنند. آنها این پروژه را که از طرف مدرسه به آنها پیشنهاد شده بود، در مدت 20-30 روز به پایان رساندند: «مدرسه به ما پیشنهاد داد و گفت که چنین مشکلی وجود دارد و وزارت آموزش و پرورش بودجه ای ارائه کرد. این نمایشگاه همچنین فرصت خوبی بود تا کارهایمان را به دیگران معرفی کنیم.»
کار آنها همچنین مربوط به فیلترینگ بود: «سایت‌هایی که برای آزمایش نرم‌افزار خود نیاز داشتیم، فیلتر شدند، Firebase فیلتر شد و GitHub در آن زمان بسیار کند بود. متاسفانه کتابخانه های ارائه شده توسط مایکروسافت و گوگل فیلتر شدند و برای دانلود بسته ها باید از سرورهای مجازی استفاده کنیم. این بسیار آزاردهنده است و کارها را کند می کند.»
100% می خواهند مهاجرت کنند و می گویند: “مگر نمی شود آن را دوست نداشته باشیم؟” همه چیز معلوم است، نیازی به توضیح نیست.»
سجاد اربابی در معرفی خود می گوید: «من دانش آموز آزمون تجربی پایه دوازدهم سمپاد از زاهدان هستم.» از اسفندماه سال گذشته پس از شرکت در استارتاپ ویکند در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، سفر پروژه آنها به نام «رگ هوشمند» آغاز شد. ‘، که می تواند برای بیماران قلبی مستعد ابتلا به CHD استفاده شود. تیم آنها چهار نفر است.
به پیشنهاد دانشگاه، آنها به نمایشگاه الکامپ آمدند تا با کارشناسان آشنا شوند و شاید سرمایه گذاری برای پروژه خود پیدا کنند: «کار ما نیاز به ریزتراشه ای دارد که در اندازه و ساختاری که می خواهیم در ایران وجود ندارد. با یک شرکت ژاپنی صحبت کردیم، قیمت اولیه واردات برای مقداری که می توانیم در آزمایشگاه استفاده کنیم حدود 50-60 میلیون است. در این صورت، می توانیم فرآیند آزمایشگاهی را انجام دهیم. تاکنون توانسته‌ایم کشتی را بسازیم.» چندین شرکت متعهد شده‌اند که در نمایشگاه به آنها کمک کنند.
سجاد می گوید نمی داند چرا منابع مقالات خارجی مورد نیاز آنها فیلتر شده است، اما دسترسی آنها به منابع علمی را دشوار کرده است. اگرچه دانشگاه اینترنت بدون فیلتر دارد و می توانند از آن استفاده کنند، اما دسترسی محدودی دارند.
هدف اصلی او قبولی در کنکور است اما این طرح را ادامه می دهد: «دانش آموز شدن اطلاعات بیشتری به ما می دهد و کارمان را راحت تر می کنیم».
بچه های این 12 تیم راه زیادی در پیش دارند. آنها می خواهند بیشتر یاد بگیرند و چیزهای بزرگتری را تجربه کنند. آنها به محدودیت ها واقف هستند و آثار آن را در کار خود می بینند. صائبا سلوکی مسئول غرفه تین واستار در گفتگو با روابط عمومی نصر در این نمایشگاه گفت: آینده را می توان ساخت و با این بچه ها می سازیم اما معلوم نیست چند نفر از این بچه ها هستند. در کشور خواهند ماند و می خواهند آینده خود را در اینجا بسازند.